Alchemik w relacji mistrz - uczeń

Alchemik to tytułowy bohater powieści Paula Coelho. Był zawsze ubrany w ubranie o czarnym kolorze, na głowie nosił chustę a na nogach skórzane sandały. Do pasa przypasaną miał pochwę, w której chował szablę z najlepszej gatunkowo stali chińskiej z zakrzywionym ostrzem. Na ręce miał skórzany rękaw, na którym często siedział jego najlepszy przyjaciel – sokół.

Alchemik jest nie tylko postacią tytułową, ale i moim zdaniem najmądrzejszą w powieści. Jest człowiekiem w sędziwym wieku – ma ponad dwieście lat życia za sobą. Przez ten długi okres czasu dużo w życiu doświadczył i dlatego jest człowiekiem rozsądnym, opanowanym a co najważniejsze mądrym. Jest pomocą dla ludzi, którzy podążają za Własną Legendą, szukają pomocnika w krótkim i trudnym okresie życia. Doskonałym przykładem może być Santiago, który podążał za Własna Legendą, był doskonałym doradcą na co mogą wskazywać te słowa :

„Jutro sprzedaj wielbłąda i kup za to konia. Wielbłądy są zdradliwe. Pokonują dziesiątki mil bez śladu zmęczenia. A nagle, ni stąd ni zową, padają z nóg i zdychają. Konie zaś męczą się stopniowo. I zawsze będziesz wiedział ile jeszcze mogą ujechać, a kiedy nadejdzie ich koniec”

Alchemik był także opiekuńczy i wierzył w mądrość swoich uczniów. Nigdy nie zostawiał ich w potrzebie i wiedział do czego są zdolni.
Świadczy to o tym, że Alchemik był wspaniałym człowiekiem i dązył do zrealizowania przez uczniów ich Własnej Legendy.