Apokalipsa - historia budząca grozę czy nadzieję? Odwołaj się do tekstu Apokalipsy "Piosenki o końcu świata" oraz drzeworytu Alberta Durera.

Apokalipsa - Słowo apokalipsa pochodzi z języka greckiego (apokalipsis ) i oznacza odsłonięcie, objawienie. Nazwę tę nosi ostatnia księga Nowego Testamentu, która powstała w czasie prześladowań pierwszych chrześcijan zapoczątkowanych w 64 r. n.e. za Nerona. Autorem jej jest św. Jan ewangelista, który doznał objawienia na wyspie Patmos. Apokalipsa jest pełna symboliki trudnej do zrozumienia. Jest to szczególny rodzaj wypowiedzi biblijnej opisującej tajemnice czasów ostatecznych i wyjaśniającej sens życia ludzi. Słowo „Apokalipsa” zakorzeniło się w umysłach ludzi jako określenie okropnego zjawiska , tragedii czy nawet końca świata. Człowiek współczesny poprzez słowo to rozumie wydarzenie ostateczne, zwykle związane z krzywda, śmiercią i bólem. Dla przykładu tego zjawiska można podać okres II wojny światowej ,który nazwano „apokalipsą skończoną” by podkreślić całe okropieństwo ówczesnych czasów. Wszystkie te wyobrażenia zostały wykreowane z powodu dosłownego tłumaczenia słów apokalipsy poprzez ludzi , co niesie ze sobą strach przed gniewem Boga oraz obawę przed końcem świata. Ale czy św. Jan przelewając na papier treść objawienia pragną tylko przestraszyć i terrorem zmobilizować wierzących do przestrzegania dziesięciu przykazań i nakazów Boga? A może chciał on tylko przestrzec ludzi przed nieodwołalnym? Odwołując się do wymienionych w temacie dzieł postaram się odpowiedzieć na to pytanie.

Treść apokalipsy przedstawia czasy eschatologiczne w bardzo nagły i drastyczny sposób. Według niej ludzkość zostanie zgładzona przez czterech jeźdźców ,symbolizujących Śmierć, Głód, Wojnę oraz Potęgę Bożą. Jeźdźców tych przedstawia również drzeworyt autorstwa Alberta Durera. Durer ukazał ich jako cztery osoby na koniach z odpowiednimi rekwizytami w dłoniach: Łukiem symbolem katastrofy, mieczem symbolem wojny i bólu, wagą symbolizującą głód oraz wieńcem symbolem zwycięstwa. Drzeworyt jest dosłowną ilustracją apokalipsy św. Jana. Jeźdźcy tratują po swej drodze ludzkość dumnie unosząc swe przedmioty trzymane w rękach. Można tu jeszcze odnaleźć motyw dance macabre , ponieważ na drzeworycie przedstawiona jest zarówno śmierć chłopów jak i króla , kobiet i mężczyzn co potwierdza tylko fakt ,że dla śmierci wszyscy są równi. Do apokaliptycznego motywu powrócił również Czesław Miłosz swym utworem „ Piosenka o końcu świata” ,w którym przedstawia apokalipsę jako normalny dzień ,w którym każda istota wykonuje swoją powinność nie zważając na to ,że koniec świata już się zaczął. W tym przypadku koniec świata można zinterpretować jako śmierć , przed którą nikt nie zdoła się obronić. Wizja Miłosza jest jednak bardziej tragiczna dla ludzi niż wizja św. Jana, ponieważ nie niesie ze sobą żadnej przestrogi dla ludzi , a którą można odnaleźć w utworze biblijnym w postaci czterech jeźdźców, bestii i miejsca piekła.

Biorąc pod uwagę ,że wszystko co ma swój początek ma też koniec człowiek z góry skazany jest na śmierć co w religii chrześcijańskiej równoważne jest z życiem wiecznym w jednym z trzech stanów umysłu jakimi są niebo , czyściec i piekło. W takim wypadku człowiek pragnie żyć tak by osiągnąć raj, ale by to zrobić potrzebuje drogowskazu jakim w tym wypadku jest apokalipsa , która przestrzega przed grzesznym życiem , a więc również przed karą piekła. Gdyby człowiek nie wiedział co go czeka po śmierci czyniłby tak by najlepiej wiodło mu się w życiu doczesnym , co wyklucza godną postawę umożliwiającą dostanie się do raju. Apokalipsa poprzez budzenie grozy daje ludziom nadzieję na życie wiecznie w niebie ,ale wymaga ona od nich refleksji nad własnym życiem i wyciągnięcia odpowiednich wniosków, a zarazem postępowania wg. praw Boga.

Mariusz Olczak