Porównanie Justyny Orzelskiej, Emilii Korczyńskiej i Teresy Plińskiej - "Nad Niemnem"

Justyna Orzelska jest dwudziestokilkuletnią dziewczyną. Nie miała szczęśliwego dzieciństwa. Żyła skromnie. Przez krótki czas mieszkała u niej Francuska, która nauczyła Justynę gry na pianinie i podstaw francuskiego. Po śmierci matki, w wieku 4 lat wraz z ojcem przeprowadza się do Korczyna. Losem Justyny przejmuje się też Andrzejowa, która obiecuje pomóc szwagrowi. Wspiera finansowo, wynajmuje nauczycielki, często zabiera do Osowiec. Tam poznaje o 6 lat starszego Zygmunta, z którym nawiązuje romans. Nie uzyskuje to jednak akceptacji p. Korczyńskiej przez co kochankowie się rozstają. Odtąd Justyna żyje w samotności, nieszczęśliwa. Poznaje również Jana Bohatyrowicza, w którym najpierw widzi przyjaciela, potem zaś miłość.

Emilia Korczyńska - żona Benedykta, ładna 40-letnia kobieta, wieczna hipochondryczka cierpiąca na migreny. Interesuje się przede wszystkim sobą, często ucieka w świat marzeń.

Teresa Plińska - niegdyś zatrudniona do opieki nad dziećmi Korczyńskich, a w rezultacie dama do towarzystwa dla Emilii. Interesuje się sąsiedzkimi plotkami i czytaniem romansów. Jest brzydka, starą panną.
Patrząc na Justynę trudno ją przypisać do konkretnej warstwy społecznej. Wygląda na dziewczynę z wyższego towarzystwa a trochę na niższą warstwę społeczną. Justyna jest wysoką osobą, ubraną w skromną, czarną wełnianą suknię, która była modna i uszyta od krawca. Cerę miała delikatną, była ciepła i dobrze wychowana. Jedyne co ja zdradzało t jej gesty: trochę popędliwe i rubaszne. Justyna nie nosiła na sobie kapelusza ani rękawiczek. Głowę miała owinięta czarnym warkoczem, Śniadą twarz- co wskazywało, że dużo pracuje, purpurowe usta i wielkie szare oczy. Ręce miała duże i opalone. Justyna była dziewczyną piękną, zdrową i silną ale także dumną i chmurną. Uwielbiała kwiaty i przyrodę, była prostą dziewczyną.

Emilia była bogatą kobietą. Otaczały ją luksusowe i ozdobne przedmioty. Ubrana była w czarną jedwabną suknię z za ciasną kibicią. Twarz która kiedyś była piękna teraz nieco przywiędła, oczy miała czarne, włosy także czarne, zawsze starannie ułożone. Usta miała świeże i pąsowe, zupełnie jak u młodej dziewczyny. Ręce drobne i delikatne z bardzo zadbanymi paznokciami. Emilia uważała się za wiecznie chorą, ciągle nadużywała lekarstw. Interesowała się tylko i wyłącznie sobą i swoim zdrowiem.

Teresa była kobietą bardzo brzydką, szczupłą i delikatną. Jej gesty były niemal takie same jak Emilii. Głos również smutny i osłabiony. Ubrana w tanią suknię, bez ozdób, z grubego materiału i cieniutkiej, pobrudzonej chustki. Włosy miała rude, splecione w warkocz. Miała problemy z zębami, jej oczy były błękitne a usta przywiędłe. Szyję miała białą a jej gesty były powabne niczym u łabędzia.