" tyle o sobie wiemy , ile nas sprawdzono "

Wisława Szymborska napisała w jednym ze swoich wierszów „ tyle wiemy o sobie , na ile nas sprawdzono ‘’. Uważam , że nie wiemy o sobie tego co najważniejsze , wiele naszych myśli , uczuć jest skrytych gdzieś głęboko w środku. Ujawniają się one dopiero w obliczu tragedii , które mogą lub już nas w życiu spotkały.
Bohaterowie „Kamieni na szaniec „ Aleksandra Kamińskiego są dowodem na to , że człowiek nie potrafi przewidzieć w jakich okolicznościach może go spotkać tragedia , ale musi dać radę przetrwać ten trudny okres w swoim życiu. Rudy , Alek i Zośka – młodzi ludzie , którzy w początkach swojego życia musieli stawić czoła wojnie. Wiedzieli , że muszą liczyć się ze śmiercią , która może przyjść z Nienacka , ale nie poddawali się do samego końca i w sposób godny , szlachetny walczyli w obronie ojczyzny. Zośka przekonał się o tym , jaki ból może przynieść strata kogoś ważnego w naszym życiu , Kiedy odeszli jego najwierniejsi przyjaciele Alek i Rudy , długo nie mógł pozbierać się w swoim własnym życiu.
Dowodem tych rozważań o szarej rzeczywistości może być postać Santiago , głównego bohatera powieści Ernesta Hemingwaya „ Stary człowiek i morze ‘’ . człowiek , który nie jedno w życiu przeszedł nigdy nie tracił nadziei , że może pokonać swoje słabości i dalej dążyć do spełnienia upragnionych marzeń , w przypadku Santiago było to złapanie ryby , która po sprzedaniu miała dać mu pieniądze za które mógłby dalej normalnie , ale niestety w sposób ekstremalny żyć i funkcjonować . Jego jedynym przyjacielem był kilkuletni chłopiec , który dodawał otuchy w trudnych chwilach .
Kolejnym problemem nawiązującym do cytatu W. Szymborskiej są choroby , przeważnie małych dzieci . Przykładem na to jest pewien chłopiec – Oskar , główny bohater powieści É. E. Schmitta‘’ Oskar i pani róża „ , który w wieku 9 lat musiał pokonać białaczkę . Jego rodzice bali się nawet odwiedzać chłopca w szpitalu , ponieważ najwyraźniej pierwszy raz spotkało ich coś tak okrutnego jak choroba jedynego dziecka . Nie mogli pogodzić się z myślą , że Oskar kiedyś umrze. Jedynym oparciem podczas choroby dla Oskara była jego ‘’ przyjaciółka” , starsza kobieta która umilała czas chłopcu podczas pobytu w szpitalu – Pani Róża. Kiedy Oskar umarł i ona nie mogła pogodzić się z tą myślą . Pewnie żadne z nas nigdy nie pomyślałoby , że w nawet przez bardzo krótki okres czasu można się aż tak przywiązać do kogoś , a potem nagle to stracić .
Każdy człowiek stara się być odpowiedzialnym za swoje czyny i postępowanie , jednak nie każdy tak potrafi. Bohaterowie przedstawieni powyżej musieli stawić czoła wielu wyzwaniom i udowodnili że do samego końca należy walczyć o to co się kocha i do końca dążyć do realizacji nawet niemożliwych do realizacji marzeń .