Wizerunek anioła w poezji Herberta "Siódmy Anioł" oraz Norwida "Litania".

Anioł, istota zamieszkująca niebieskie przestworza, przebywająca z Bogiem. Z języka greckiego oznacza zwiastuna, posłannika. Motyw wykorzystywany chętnie w literaturze, także przez naszych, polskich poetów. Tu na przykładzie twórczości Norwida i Herberta przedstawię wizerunek anioła w poezji.
W utworze Norwida „Do Najświętszej Marii Panny. Litania” anioł pochodzi z orszaku Matki Boskiej. Jest to istota skrzydlata, której pióra są przeźroczyste. Jest delikatny i męczy go rzeczywistość. Cierpi. Jest dobry i milczący. Jego płeć jest nieokreślona. Jest bezcielesny i bezimienny. Jest to duch przypisany człowiekowi, który go strzeże przed niebezpieczeństwem. Ratuje człowieka przed samotnością. Dba o to, by chaos świata nie wdarł się do duszy człowieka. Prowadzi duszę ludzką do Boga. Przy opisie anioła poeta użył całej gamy środków poetyckich jak epitety, porównania, metafory, zdrobnienia.
Wizerunek anioła w wierszu „Siódmy Anioł” u Herberta przedstawia się następująco. Pojawia się grupa sześciu potężnych aniołów, na przykład Archanioł Gabriel, Archanioł Michał i Archanioł Rafael. Przydzielono im odrębne strefy wpływów. Anioły z wyglądu są złote, strojne, z potężnymi skrzydłami. W ten sposób były przestawiane w sztuce malarstwa bizantyjskiego. Ich funkcje są następujące. Są przywódcami zastępów aniołów. Anioł może być dyrygentem chórów, podporą Boskiego tronu, strażnikiem ładu w kosmosie, opiekunem przyrody. Pojawia się również postać anioła Szemkela. Jest to anioł odmieniec, czarny, zaniedbany, budzący politowanie innych aniołów. Jego imię jest nawiązaniem do języka jidysz i również do niemieckiego słowa Schen – cień. Oznacza to, że ten anioł porusza się w sferze piekła, utracił świętość, ale też, że jest skromny. Jego zadaniem jest ratowanie dusz grzeszników z piekła. Opis poetycki cechuje się zasadą kontrastu, jest oszczędny i skondensowany.
Podsumowując, widoczne są podobieństwa między aniołami opisanymi przez dwóch poetów. W obu przypadkach postać ta występuje jako stróż, porównanie między Aniołem Stróżem i aniołem Szemkel. W obu przypadkach anioł jest samotny i bliski człowiekowi. Różnice są następujące. Różnią się pod względem wyglądu. U Norwida to istota bezcielesna, przynależna do sfery sacrum, a u Herberta anioł jest „uczłowieczony”, nie obce mu są cielesne ograniczenia. U obu poetów pełnią różne funkcję, u jednego ratują dusze człowieka przed zepsuciem, a u drugiego ratuje duszę grzeszników przed karą.