Inwestorzy instytucjonalni na rynku kapitałowym

Wykład 5. INWESTORZY INSTYTUCJONALNI NA RYNKU KAPITAŁOWYM

Inwestorzy instytucjonalni są to instytucje finansowe zajmujące się profesjonalnie lokowaniem środków na rynku kapitałowym. Często są to pośrednicy, którzy przyjmują pieniądze od inwestorów indywidualnych i dalsze decyzje co do sposobu ich lokowania podejmują samodzielnie. Ogromne kapitały, jakimi dysponują duże firmy, dają silną pozycję i pozwalają uczestniczyć w operacjach kapitałowych niedostępnych dla inwestorów indywidualnych.

Wśród nich do najważniejszych należą:
• banki komercyjne
• banki inwestycyjne
• firmy ubezpieczeniowe
• fundusze emerytalne
• Skarb Państwa
• fundusze inwestycyjne

Banki komercyjne - koncentrują się na udzielaniu kredytów a lokaty w papiery wartościowe traktują jako działalność drugoplanową. Najczęściej zakupują wtedy skarbowe i komunalne papiery wartościowe oraz papiery dłużne przedsiębiorstw. Banki uczestnicząc w ustalaniu ceny na kapitał wpływają na zainteresowanie inwestycjami w papiery wartościowe.
Banki inwestycyjne - (lub jednostki maklerskie banków) profesjonalnie lokują środki na rynku kapitałowym, często nawet kreując go. Uczestniczą one w organizacji emisji papierów wartościowych, podejmując często wysokie ryzyko, jakie jest z tym związane (będąc gwarantem emisji).
Instytucje ubezpieczeniowe - instytucje te w naturalny sposób zmuszone są do inwestowania, ponieważ gromadzą znaczne środki pieniężne i osiągają nadwyżki ze swej działalności. Inwestycje przez nie dokonywane, ze względu na charakter tych instytucji, są lokatami bezpiecznymi. Na ogół inwestują one w akcje renomowanych firm lub nabywają skarbowe papiery wartościowe (np. obligacje). Zazwyczaj powszechny obowiązek niektórych grup ubezpieczeń sprawia, że rozwój instytucji dokonujących tych operacji jest promowany przez instrumenty państwowej polityki gospodarczej.
Fundusze emerytalne tworzy się w celu dodatkowego zabezpieczenia osób indywidualnych na starość, niezależnie od państwowego systemu ubezpieczeń społecznych. Na rynku kapitałowym fundusze emerytalne są niezależnymi podmiotami w sensie finansowym, organizacyjnym i prawnym.
Fundusze emerytalne zebraną pulę środków finansowych inwestują na rynku finansowym, w tym - kapitałowym. Aby zapewnić bezpieczeństwo lokat, fundusze mają ustawowo ograniczone zarówno kategorie lokat, jak i limity zaangażowań (np. ograniczenia w inwestowaniu w najbardziej agresywne kategorie lokat).
Skarb Państwa jest nadal współwłaścicielem wielu prywatyzowanych i wprowadzanych na warszawski parkiet przedsiębiorstw, dlatego też jest znaczącym 'graczem' na polskim rynku kapitałowym.
Fundusze inwestycyjne - to instytucje finansowe, które lokują powierzone sobie pieniądze w przedsięwzięcia mające przynosić zysk, przede wszystkim na rynkach finansowych. Inwestowanie za pośrednictwem funduszu pociąga za sobą mniejsze ryzyko niż indywidualne podejmowanie decyzji, dlatego w krajach zachodnich fundusze inwestycyjne stają się coraz bardziej popularne. Fundusz dysponuje znacznie większym rozeznaniem, które możliwości inwestowania są bardziej atrakcyjne z punktu widzenia uzyskania odpowiednio wysokiej stopy zwrotu. Osoba inwestująca za pośrednictwem funduszu ma także gwarancje, że jej portfel inwestycyjny, w którym oprócz akcji mogą znaleźć się także inne instrumenty finansowe, będzie zarządzany profesjonalnie.

 Fundusze inwestycyjne jako inwestor instytucjonalny
Fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego lub niepublicznego proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie instrumenty finansowe.
Fundusze inwestycyjne działają w Polsce na podstawie Ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych.

• Rola funduszy inwestycyjnych
Fundusze inwestycyjne, jako instytucje zbiorowego lokowania, spełniają ważną rolę w procesie alokacji kapitału w gospodarce. Ich działalność umożliwia elastyczny transfer oszczędności osób fizycznych i okresowych nadwyżek podmiotów gospodarczych do podmiotów gospodarczych zgłaszających zapotrzebowanie na kapitał.
Fundusze inwestycyjne pozwalają ponadto przezwyciężać drobnym inwestorom podstawowe bariery utrudniające lokowanie pieniędzy w papiery wartościowe, a mianowicie brak doświadczenia i wiedzy o rynku kapitałowym oraz niedobór środków, uniemożliwiający konstrukcję optymalnego, zdywersyfikowanego portfela inwestycyjnego.

W ustawie przyjęta została zasada „dwupoziomowej” formy prawnej wykorzystanej do budowy funduszu:
• pierwszy poziom tworzy towarzystwo funduszy inwestycyjnych,
• drugi poziom tworzy fundusz inwestycyjny.

Fundusz inwestycyjny może być utworzony wyłącznie przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych, po uzyskaniu zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego. Towarzystwo może utworzyć więcej niż jeden fundusz inwestycyjny. Towarzystwo, jako organ funduszu, zarządza nim i reprezentuje fundusz w stosunkach z osobami trzecimi. Siedzibą i adresem funduszu inwestycyjnego jest siedziba i adres towarzystwa będącego jego organem. W przypadkach i na warunkach określonych w ustawie w funduszu inwestycyjnym, jako jego organ, działają również rada inwestorów lub zgromadzenie inwestorów.
Towarzystwem funduszy inwestycyjnych może być wyłącznie spółka akcyjna z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która uzyskała zezwolenie Komisji na wykonywanie działalności.
Kapitał początkowy towarzystwa na wykonywanie działalności wynosi co najmniej wyrażoną w złotych równowartość 125 000 euro. Jeżeli towarzystwo wykonuje działalność polegającą na zarządzaniu cudzym pakietem papierów wartościowych kapitał początkowy ulega zwiększeniu do wysokości wyrażonej w złotych równowartości 730 000 euro.
Akcje towarzystwa mogą być wyłącznie imienne, chyba że są zdematerializowane.

 Instytucje współtworzące rynek funduszy inwestycyjnych
• Agent transferowy (obsługujący) - podmiot, któremu fundusz zlecił prowadzenie rozliczeń związanych z nabywaniem/odkupywaniem jednostek uczestnictwa, prowadzenie rejestrów uczestników oraz świadczenie usług rachunkowo - księgowych.
• Dystrybutor - fundusz lub inny podmiot uprawniony przez fundusz do realizowania dyspozycji i zleceń złożonych przez uczestników funduszu. Z reguły jest nim biuro maklerskie lub wybrane oddziały banku.
• Zarządzający funduszem - specjaliści zatrudnieni przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych w celu zarządzania pieniędzmi zgodnie z celami inwestycyjnymi funduszy.
• Depozytariusz - instytucja powołana dla ochrony środków uczestników funduszy inwestycyjnych. Zadaniem Depozytariusza jest przechowywanie aktywów, kontrola nad funduszem, obejmująca zwłaszcza inwestycje oraz zarządzanie środkami, jak też czuwanie nad zgodnością działań funduszu z przepisami prawa i własnym statutem. Rola kontrolna depozytariusza uwidacznia się również, gdy weryfikuje on sprawozdania roczne i półroczne funduszu przekazywane przez audytora, jak też w sytuacji gdy reprezentuje on inwestora w sporze z towarzystwem funduszy. Depozytariuszem może zostać wyłącznie bank lub oddział instytucji kredytowej z siedzibą w Polsce, dysponujący środkami własnymi w wysokości co najmniej 100 milionów złotych albo KDPW S.A. Depozytariusz nie może być akcjonariuszem towarzystwa zarządzającego funduszem, którego aktywa przechowuje, a pracownicy Depozytariusza nie mogą być członkami władz towarzystwa lub funduszu.

Celami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych mogą być wyłącznie:
• ochrona realnej wartości aktywów funduszu inwestycyjnego lub
• osiąganie przychodów z lokat netto funduszu inwestycyjnego lub
• wzrost wartości aktywów funduszu inwestycyjnego w wyniku wzrostu wartości lokat.

Przy określaniu celu inwestycyjnego należy w statucie zastrzec, że fundusz inwestycyjny nie gwarantuje jego osiągnięcia. Zasady polityki inwestycyjnej funduszu inwestycyjnego określają sposoby osiągania celu inwestycyjnego, a w szczególności:
• typy i rodzaje papierów wartościowych i innych praw majątkowych będących przedmiotem lokat funduszu;
• kryteria doboru lokat;
• zasady dywersyfikacji lokat i inne ograniczenia inwestycyjne;
• dopuszczalną wysokość kredytów i pożyczek zaciąganych przez fundusz.

• Klasyfikacja funduszy inwestycyjnych
Fundusze inwestycyjne tradycyjnie klasyfikuje się ze względu na dwa kryteria:
• forma prawna,
• polityka inwestycyjna.

Rodzaje funduszy wg formy prawnej
Fundusz inwestycyjny może być utworzony jako:
• fundusz inwestycyjny otwarty;
• specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty;
• fundusz inwestycyjny zamknięty.

Fundusz inwestycyjny otwarty
Fundusz otwarty zbywa jednostki uczestnictwa i dokonuje ich odkupienia na żądanie uczestnika funduszu (z częstotliwością określoną w statucie, nie rzadziej jednak niż raz na 7 dni). Z chwilą odkupienia jednostki uczestnictwa są umarzane z mocy prawa.
Jednostki uczestnictwa są zbywane i odkupywane po aktualnej wartości rynkowej jednostki uczestnictwa. Przy zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa mogą być pobierane opłaty manipulacyjne, jeżeli statut funduszu tak stanowi.
Jednostka uczestnictwa nie może być zbyta przez uczestnika na rzecz osób trzecich, podlega dziedziczeniu i może być przedmiotem zastawu.
Pod względem liczebności i wartości zgromadzonych aktywów fundusze otwarte są zdecydowanie najbardziej popularnym typem funduszy inwestycyjnych w Polsce. Gotowość do odkupienia jednostek uczestnictwa oznacza, że lokaty funduszy otwartych muszą charakteryzować się znacznie większą płynnością niż w przypadku funduszy zamkniętych.

Specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte
Są szczególną formą funduszy inwestycyjnych otwartych. Podstawowa różnica polega na tym, że statut funduszu specjalistycznego może ograniczyć krąg uczestników oraz wprowadzać dodatkowe warunki, w jakich uczestnik może żądać odkupienia jednostek uczestnictwa, a w szczególności określać termin, w jakim odkupienie to może nastąpić.
Jeżeli statut specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego przewiduje, że jego uczestnikami mogą być wyłącznie:
• osoby prawne;
• jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej;
• osoby fizyczne, które dokonają jednorazowej wpłaty do funduszu w wysokości nie mniejszej niż równowartość w złotych 40 000 euro, ustaloną przy zastosowaniu średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski;
fundusz może, przy dokonywaniu lokat aktywów, stosować zasady i ograniczenia inwestycyjne określone dla funduszu inwestycyjnego zamkniętego, o ile jego statut tak stanowi.
Statut specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego może przewidywać utworzenie rady inwestorów jako organu kontrolnego w celu kontroli realizacji celu inwestycyjnego funduszu i polityki inwestycyjnej oraz stosowania ograniczeń inwestycyjnych).

Fundusze inwestycyjne zamknięte
Fundusze te emitują certyfikaty inwestycyjne. Są to papiery wartościowe, których liczba jest stała i może się zmieniać tylko w przypadku nowych emisji. Certyfikaty mogą mieć charakter publiczny (GPW lub MTS-CETO) bądź mogą być papierami wartościowymi niepublicznymi. Decyduje o tym statut funduszu.
Przy zapisach na certyfikaty inwestycyjne mogą być pobierane opłaty manipulacyjne, jeżeli statut funduszu tak stanowi. Statut funduszu inwestycyjnego zamkniętego może przyznać dotychczasowym posiadaczom certyfikatów inwestycyjnych prawo pierwszeństwa do objęcia nowych certyfikatów inwestycyjnych kolejnej emisji w stosunku do liczby posiadanych certyfikatów inwestycyjnych.
Brak obowiązku odkupywania certyfikatów inwestycyjnych sprawia, że fundusze zamknięte mogą dokonywać lokat w mniej płynne aktywa. W porównaniu z funduszami otwartymi katalog lokat jest znacznie rozszerzony, gdyż oprócz papierów wartościowych obejmuje również udziały w spółkach z o.o., nieruchomości, waluty i transakcje terminowe, które mogą być zawierane nawet w celach spekulacyjnych. Fundusz zamknięty może również w szerszym zakresie korzystać z kredytów i pożyczek bankowych, których limit wynosi 50% wartości aktywów netto funduszu.
W funduszu inwestycyjnym zamkniętym działa rada inwestorów, jako organ kontrolny, lub zgromadzenie inwestorów (kontrola realizacji celu inwestycyjnego funduszu inwestycyjnego zamkniętego i polityki inwestycyjnej oraz przestrzeganie ograniczeń inwestycyjnych).

Szczególne ustawowe konstrukcje funduszy inwestycyjnych
• Fundusze inwestycyjne z różnymi kategoriami jednostek uczestnictwa
W Ustawie o funduszach inwestycyjnych z 2004 r. w przeciwieństwie do ustawy z 1997 r. znalazły się przepisy dotyczące funkcjonowania funduszy inwestycyjnych z różnymi kategoriami jednostek uczestnictwa. W myśl ustawy fundusz inwestycyjny otwarty oraz specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty mogą zbywać jednostki uczestnictwa różniące się od siebie związanymi z nimi sposobem pobierania opłat manipulacyjnych i opłat obciążających aktywa. Statut funduszu powinien określać kategorie jednostek zbywanych przez fundusz.

• Fundusze inwestycyjne z wydzielonymi subfunduszami
Zarówno fundusz otwarty jak również specjalistyczny fundusz otwarty oraz zamknięty mogą tworzyć fundusze inwestycyjne z wydzielonymi subfunduszami. Fundusze inwestycyjne z wydzielonymi subfundszami, zwane również funduszami parasolowymi (umbrella funds), funkcjonują z powodzeniem od lat na rynkach europejskich. Istotą funduszu z wydzielonymi subfunduszami jest podział aktywów funduszu pomiędzy poszczególne subfundusze, które nie posiadają osobowości prawnej. Każdy z subfunduszy może stosować inna politykę inwestycyjną. Zobowiązania związane z działalnością subfunduszu obciążają tylko tę część aktywów, która jest przypisana temu subfunduszowi, którego obciążają zobowiązania.

• Fundusze podstawowe i powiązane
Towarzystwo funduszy inwestycyjnych może utworzyć fundusz inwestycyjny (fundusz podstawowy), który będzie zbywał jednostki uczestnictwa albo certyfikaty inwestycyjne wyłącznie określonym w statucie innym funduszom inwestycyjnym utworzonym przez to samo towarzystwo (fundusze powiązane). Fundusze powiązane mogą lokować swoje aktywa wyłącznie w jednostki uczestnictwa albo certyfikaty inwestycyjne funduszu podstawowego. Fundusze podstawowe i fundusze powiązane mogą być funduszami różnego rodzaju co oznacza, że fundusz podstawowy może być funduszem inwestycyjnym zamkniętym zaś fundusze powiązane mogą być funduszami inwestycyjnymi otwartymi.

• Fundusze rynku pieniężnego
Fundusz rynku pieniężnego jest konstrukcją umożliwiającą stworzenie produktu, który poziomem bezpieczeństwa nie odbiega od lokat bankowych, równocześnie przy wyższej niż lokata stopie zwrotu. Funduszem rynku pieniężnego może być wyłącznie fundusz inwestycyjny otwarty, który lokuje aktywa wyłącznie w instrumenty rynku pieniężnego i krótkoterminowe depozyty bankowe płatne na każde żądanie. W celu zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa lokat funduszu rynku pieniężnego Minister właściwy do spraw instytucji finansowych wydał rozporządzenie w sprawie warunków, jakie muszą spełniać fundusze rynku pieniężnego, w którym znajduje się szereg warunków, zasad oraz procedur, które muszą zostać zachowane w funduszu rynku pieniężnego.

• Fundusze portfelowe
Fundusz portfelowy może działać jako fundusz inwestycyjny zamknięty dokonując emisji certyfikatów inwestycyjnych. Statut funduszu określa zasady konstrukcji i skład portfela inwestycyjnego, który może opierać się na składzie portfela papierów wartościowych stanowiącego podstawę do ustalania wartości uznanego indeksu regulowanego rynku papierów wartościowych (portfel indeksowy) lub stanowić portfel o składzie określonym w statucie funduszu nie opartym na indeksie (portfel bazowy). W przypadku, gdy zgodnie ze statutem jeden certyfikat inwestycyjny odzwierciedla ściśle określony pakiet papierów wartościowych możliwe jest wykonywanie prawa głosu z tych papierów wartościowych przez uczestnika funduszu, jak również możliwe jest w przypadku umorzenia certyfikatu wydanie papierów wartościowych zamiast zapłaty kwoty umorzeniowej.

• Fundusze sekurytyzacyjne
Fundusz inwestycyjny zamknięty może być utworzony jako fundusz sekurytyzacyjny dokonujący emisji certyfikatów inwestycyjnych w celu zgromadzenia środków na nabycie wierzytelności, w tym wierzytelności finansowanych ze środków publicznych, lub praw do świadczeń z tytułu określonych wierzytelności. Fundusz sekurytyzacyjny może być utworzony jako standaryzowany fundusz sekurytyzacyjny oraz jako niestandaryzowany. Fundusz sekurytyzacyjny standaryzowany może dokonywać lokat w wydzielone, jednolite rodzajowo pule wierzytelności. Jako fundusz niestandaryzowany może lokować w dowolnie zdywersyfikowany portfel wierzytelności.

• Fundusz aktywów niepublicznych
Fundusz inwestycyjny zamknięty lub specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty stosujący zasady i ograniczenia inwestycyjne funduszu zamkniętego może być utworzony jako fundusz aktywów niepublicznych lokujący co najmniej 80% wartości swoich aktywów inne niż papiery wartościowe dopuszczone do publicznego obrotu i instrumenty rynku pieniężnego.


Rodzaje funduszy wg prowadzonej polityki inwestycyjnej (kryterium dokonywanych lokat)
W przypadku lokowania oszczędności w funduszach inwestycyjnych obowiązuje podstawowa zasada, zgodnie z którą oczekiwany dochód zależy od właściwego dla danego funduszu poziomu ryzyka. Dokonując wyboru funduszu każdy inwestor powinien więc kierować się indywidualną tolerancją ryzyka oraz preferencjami czasowymi. Stowarzyszenie TFI zaleca następującą klasyfikację funduszy ze względu na kryterium dokonywanych lokat:
• fundusze akcyjne
• fundusze zrównoważone/hybrydowe
• fundusze papierów dłużnych
• fundusze rynku pieniężnego

• Fundusze akcyjne
Fundusze te inwestują przede wszystkim w akcje spółek dopuszczonych do publicznego obrotu. Polityka inwestycyjna funduszy akcyjnych może być bardziej lub mniej agresywna. Najbardziej agresywne fundusze inwestują w akcje, które dają możliwość uzyskania maksymalnych zysków kapitałowych. Z kolei fundusze o polityce inwestycyjnej ukierunkowanej na bieżący dochód lokują w większym stopniu w akcje spółek o ugruntowanej pozycji i wysokich okresowych dywidendach. Wśród funduszy akcyjnych oddzielną kategorię stanowią też fundusze indeksowe, w przypadku których skład portfela odzwierciedla konstrukcję określonego indeksu giełdowego. Działają również fundusze sektorowe, które specjalizują się w inwestycjach w określonym sektorze rynku akcji.

• Fundusze zrównoważone/hybrydowe
Fundusze zrównoważone inwestują zarówno w akcje, jak i instrumenty dłużne. Udział akcji w portfelu typowego funduszu zrównoważonego wynosi od 40% do 60%.
Fundusze zrównoważone nie stanowią jednolitej grupy. Do grupy tej można zaliczyć również fundusze stabilnego wzrostu, w przypadku których udział akcji w portfelu jest niższy i nie przekracza 40%. Większość funduszy stabilnego wzrostu ma formę specjalistycznych funduszy otwartych, których oferta dostosowana jest do potrzeb III filara zreformowanego systemu emerytalnego.
Fundusze zrównoważone stanowią podstawową klasę funduszy hybrydowych. Oprócz funduszy zrównoważonych, które lokują w akcje i instrumenty dłużne, do grupy tej zaliczają się również inne fundusze o bardziej złożonej konstrukcji portfela. Przykład taki stanowią zamknięte fundusze gwarantowane, charakteryzujące się oznaczonym terminem likwidacji, w którym inwestor ma pewność uzyskania co najmniej określonej w statucie kwoty. Portfel funduszu gwarantowanego składa się najczęściej z dłużnych papierów wartościowych oraz instrumentów pochodnych (derywatów).

• Fundusze papierów dłużnych
Fundusze papierów dłużnych inwestują przede wszystkim w papiery wartościowe o stałym dochodzie, takie jak obligacje skarbowe oraz instrumenty dłużne emitowane przez przedsiębiorstwa i władze samorządowe. Polityka inwestycyjna funduszy obligacji może przewidywać specjalizację funduszu w instrumentach dłużnych o określonych cechach lub dopuszczać znaczne zróżnicowanie lokat.
Wprawdzie lokaty w funduszach obligacji obarczone są mniejszym ryzykiem w porównaniu z funduszami akcyjnymi, ale również w ich przypadku możliwe są znaczne okresowe wahania wartości jednostek uczestnictwa. Wahania te wynikają przede wszystkim stąd, że ceny papierów dłużnych zmieniają się przeciwnie do zmian rynkowych stóp procentowych. Ryzyko funduszu obligacji rośnie, gdy w jego portfelu przeważają instrumenty o długim terminie do wykupu.

• Fundusze gotówkowe i rynku pieniężnego
Fundusze rynku pieniężnego inwestują w instrumenty, takie jak bony skarbowe oraz krótkoterminowe papiery dłużne innych emitentów. Krótkie terminy lokat tych funduszy sprawiają, że charakteryzują się one najmniejszym ryzykiem wahań jednostki uczestnictwa i mogą bezpośrednio konkurować z ofertą depozytową banków. Wprawdzie fundusze rynku pieniężnego są w Polsce instytucją o stosunkowo krótkiej tradycji, gdyż pierwszy tego rodzaju fundusz powstał w 1997 r., lecz obecnie ich liczba szybko rośnie. W niektórych krajach uczestnicy funduszy rynku pieniężnego mają dostęp do swoich pieniędzy za pośrednictwem czeków lub kart płatniczych. W przyszłości być może również polskie fundusze zaproponują uczestnikom tego rodzaju udogodnienia.


 Fundusze private equity i venture capital
Private equity to inwestycje kapitałowe w przedsiębiorstwa, które nie są notowane na giełdzie papierów wartościowych. Inwestycje tego typu mogą być wykorzystane w celu rozwoju nowych produktów i technologii, zwiększenia poziom kapitału pracującego w przedsiębiorstwie, dokonania przejęć lub wzmocnienia struktury bilansu przedsiębiorstwa. Mogą one przyczynić się do rozwiązania kwestii własnościowych lub związanych z zarządzaniem. Z samej istoty rynku niepublicznego wynika, iż w porównaniu do inwestycji giełdowych, inwestycje private equity charakteryzują się zazwyczaj większym ryzykiem i nie mogą być z reguły krótkoterminowe. Są one dokonywane we wszystkich sektorach gospodarki oraz wszystkich fazach rozwoju przedsiębiorstwa, często z zamiarem udziału w bezpośrednim zarządzaniu tym przedsiębiorstwem.

Venture capital jest, ściśle mówiąc, częścią składową private equity i jest związane z inwestycjami kapitałowymi dokonywanymi zwykle w fazie rozpoczęcia działalności przez przedsiębiorstwo, przy czym są to z reguły przedsiębiorstwa z branż innowacyjnych, badawczych, nowych technologii. Generalnie więc fundusze venture capital inwestują w przedsiębiorstwa obarczone dużym ryzykiem, ale za to dające szansę na ponadprzeciętną stopę zwrotu.