Która postawa zyskała moje uznanie: doktora Pawła czy panny Stanisławy? "Siłaczka".

Jeśli miałbym wybierać spośród postaw bohaterów książki S. Żeromskiego pt. „Siłaczka”, obawiam się, że zajęłoby mi to bardzo wiele czasu i być może, nie przyniosłoby to żadnego rezultatu. Obydwie nie wzbudziły we mnie uznania.

Postępowanie doktora Obareckiego może budzić w czytelniku odrazę, wstręt, ale można je także wytłumaczyć. Obarecki przybył do Obrzydłówka porwany hasłami pozytywizmu „pracy u podstaw" bezpośrednio po ukończeniu studiów medycznych w Warszawie. Był wtedy młodym, bezinteresownym, szlachetnym i energicznym człowiekiem. Z zapałem zabrał się do pracy. Badał, leczył, rozdawał lekarstwa za bezcen, usiłował poprawić stan zdrowotności i higieny wśród prostego ludu. Na całe jego nieszczęście we wsi nie spotkał tylko biedoty. Dał się poznać osobistościom z „wyższych sfer” (aptekarzowi i jego spółce), które nie mogły zaakceptować tego, że dr Paweł jest inny niż oni. Początkowo starał się sprzeciwić społeczności Obrzydłówka, która przede wszystkim gromadziła majątek, nie bacząc na innych. Niestety, presja wywierana przez środowisko okazała się zbyt duża. Czytelnicy książki Żeromskiego mogą mieć za złe doktorowi, że koniec końców stał się taki jak ci, z którymi próbował walczyć. Ja staram się go zrozumieć. Był zbyt słaby psychicznie, by przeciwstawić się woli ogółu.

Postawy panny Bozowskiej nawet nie staram się wytłumaczyć czy poprzeć jakimś argumentem. Być może jestem zbyt pazerny na wygodę, pieniądze. Stasia była zupełnie inna. Konsekwentnie i uparcie realizowała swoje, według mnie, zupełnie nietrafione zamierzenia Dla realizacji celów poświęciła swoje szczęście i życie osobiste. Postanowiła umrzeć w ubóstwie, nie pozostawiając po sobie nic poza sympatią ludzi i podręcznikiem do fizyki własnego autorstwa. Jestem pewien, że nie byłbym w stanie, a poza tym nie chciałbym, postępować tak jak ona.

Jak już wspomniałem na początku, postawa żadnego bohatera książki Żeromskiego mi nie zaimponowała na tyle, by móc ją wybrać.