W Soplicowie jak w raju - opis dworku

Jednym z miejsc akcji "Pana Tadeusza" A. Mickiewicza jest, stojący obok głównej drogi, na niewielkim wzgórzu, dworek szlachecki w Soplicowie - własność rodziny Sopliców.

Dworek położony był w niezwykle malowniczej okolicy. Otaczały go rozległe pola i brzozowy lasek. W pobliżu przepływał strumyk. Brama posiadłości była zawsze szeroko otwarta, co pokazuje, iż każdy gość jest tu mile widziany. Sam dom nie był wielki, ale prezentował się pięknie. Wykonany został z drewna, lecz podmurowany, co dodawało mu wiele uroku. Z daleka było widać jego białe ściany. Przed dworkiem stały okazałe topole, które swą zielenią odbijały biel ścian i sprawiały, iż dom wydawał się świecić. Na tyłach dworku znajdował się sad, a na jego brzegu mały ogród z warzywami i różnokolorowymi kwiatami. Przez ogródek ciągnęły się różne wąskie ścieżki i otaczał go drewniany, drobny, wiązany płotek. Niedaleko stała wielka stodoła i kilka stogów siana, które nie zmieściły się w środku.

Do domu prowadził uroczy ganek. Za nim znajdowała się sień, z której wchodziło się do pokoi. Dom był ozdobiony wieloma obrazami, głównie portretami polskich bohaterów narodowych. Kiedy przebywało się w środku dworku, nie sposób było nie zauważyć starego, kurantowego zegara, grającego melodię Mazurka Dąbrowskiego. W pokoiku zamieszkiwanym przez Zosię stał fortepian. A na oknach znajdowały się donice z geranium, lakwoniją, astrami i fiołkami.

Po samym wyglądzie zewnętrznym dworku można dostrzec, że wszystko jest utrzymane schludnie i porządnie. Kiedy wejdzie się do środka, nabiera się pewności, iż Soplicowie to porządni gospodarze. Po ogólnym wyglądzie dworku można też stwierdzić, iż jego mieszkańcy żyją w dostatku i nie mają czasu na nudę, a jednocześnie gości przyjmują z niezmiernie wielką przyjemnością.