Kordian jako bohater romantyczny, dramat romantyczny.

Dramat Juliusza Słowackiego „Kodian” jest utworem romantycznym, dlatego, że jego główny bohater posiada cechy romantyczne. Bohater ten, to młody poeta, który z oderwanego od rzeczywistości marzyciela przeradza się w patriotycznego i rewolucyjnego działacza spiskowego. Kordian mając 15 lat przeżył głęboko samobójczą śmierć przyjaciela i nieszczęśliwą miłość. Znudzony światem romantyk, próbuje znaleźć sens życia, jego cele i ideały. Swoje zagubienie Kordian wyraża słowami: ”Boże, zdejm z mego serca jaskółczy niepokój, daj życiu duszę i cel duszy wyprorokuj”. Myśl bohatera o ukochanej osobie nie pozwalają mu odnaleźć drogi życia. Nieudana próba samobójstwa wzbudza w nim myśl konfrontacji marzeń z rzeczywistością. Udaje się więc w podróż po Europie Zach., która również przynosi mu same rozczarowania i zawody. Niepowodzenia budzą w Kordianie myśl o rewolucyjnej walce. Uważa on, że jedyną drogą naprawienia świata jest walka o wolność i sprawiedliwość. Jako bohater działający, zostaje przywódcą spisku na życie cara Mikołaja I. Jednak zamach na cara nie znajduje aprobaty wśród większości rewolucjonistów. Kordian postanawia więc działać sam, gdyż jako żołnierz pełni wartę przy sypialni cara. Przeżycia wewnętrzne Kordiana nie pozwalają mu dokonać tego czynu. Przeżycia te świadczą o wrażliwości romantycznej bohatera. Nie sprawdził się w roli przywódcy spiskowców. Zadanie takie mógł wykonać człowiek o cechach żołnierskich, a nie wrażliwy poeta. Liczył on tylko na własne siły i myślał, że samo zabicie cara uwolni kraj. Nie rozumiał, że walkę z caratem może zwyciężyć tylko zryw całego narodu. Kordian nie patrzył na świat realnie, był rozgoryczony i zagubiony w życiu. Jego rozterki wahania nie pozwoliły mu na realizację własnych zmysłów. Istotą dramatu romantycznego jakim jest „Kordian” jest walka poświęcenia głównego bohatera. Myśl ta zawarta jest w słowach „Polska Willhelriedem narodów”.