Charakterystyka Andrzeja Radka - bohatera "Syzyfowych prac" Stefana Żeromskiego

Andrzej Radek jest jednym z bohaterów "Syzyfowych prac", powieści napisanej przez Stefana Żeromskiego. Urodził się w Pajęczynie Dolnym jako syn fornala. Pochodził z bardzo ubogiej rodziny. Jego rodzice byli analfabetami. Żyli w warunkach urągających ludzkiej godności. Zanim zaczął się uczyć, zajmował się wypasem zwierząt, cyt. "został powołany do pilnowania przede wszystkim gąsiąt, a w następstwie maciory z prosiętami".

Ubiór szkolny Jędrka był bardzo ubogi. Nie stać go było na nowy mundurek, więc przefarbował starą kapotę na granatowo. Czapka była poplamiona. Buty Andrzeja miały wysokie obcasy z podkowami i były żółte, dlatego chłopiec chował cholewy pod drelichowymi spodniami. Na kołnierzyku w miejscu, gdzie miał się znajdować srebrny galonek, przyszyta była tania tasiemka. Guziki od mundurka były płaskie i wytarte, przez co nie miały już swego srebrnego blasku.

Andrzej był spokojnym i oschłym w kontakcie z kolegami chłopcem. Stronił od towarzystwa, które zresztą kpiło sobie z niego i docinało mu na każdym kroku z powodu nędznego ubioru i chłopskich manier, cyt. „W klasie żaden z kolegów nie zbliżył się do niego, lecz owszem wszyscy go szykanowali.” Hardy ale i powściągliwy Radek starał się nie zwracać uwagi na ich zaczepki. Raz tylko, tak bardzo się zdenerwował po złośliwej prowokacji Tymkiewicza, że uderzył go w twarz. Wyrzucony ze szkoły uważał, że stracił sens i cel życia. Na szczęście w powrocie do klasy pomógł mu Marcin Borowicz. Odtąd byli najlepszymi przyjaciółmi. Kiedy Jędrek potrzebował pomocy, mógł na niego liczyć.

Andrzej zyskał chęć do nauki dzięki bezinteresownemu nauczycielowi - Paluszkiewiczowi, zwanemu Kawką. Ten sprawił, że chłopiec chciał poszerzać swoją wiedzę, by w końcu wyrwać się ze swojego środowiska. Cyt. "Kawka sam nie widział, kiedy urwisa nauczył doskonale czytać, tak się to stało prędko". Radek pierw uczęszczał do progimnazjum w Pyrzogłowach, następnie do szkoły w Klerykowie.

Kiedy chłopiec został uczniem gimnazjum, ciężko pracował, gdyż oprócz tego, że sam się uczył, to jeszcze udzielał korepetycji. Mógł liczyć tylko na siebie i swoje umiejętności. Podchodził do nauki poważnie, dużo i chętnie się uczył. W Klerykowie dał się poznać jako uczeń całkiem dobry, chociaż poziom nauczania był wysoki jak na jego obecny stan wiedzy. Wrodzona inteligencja i chłopski upór zrobiły swoje - szybko nadrobił braki i stał się bardzo wybitnym uczniem. Jędrek był bardzo zdeterminowany w dążeniu do uzyskania wykształcenia i odmianie swojego losu. Był bardzo pracowity.

Lubił czytać książki, szczególnie polskich poetów, m.in.: Mickiewicza, Słowackiego, Kochanowskiego. Lubił chodzić na tzw. "spotkania na górce" u Marcina Gontali i rozmawiać z kolegami. Jego pasją była oczywiście nauka, chociaż jest to zajęcie trudne i czasochłonne.

Radek miał świadomość rusyfikacji, mimo to nigdy nie uległ mechanizmom polityki rusyfikacyjnej. Szanował i kochał Polskę, za co go cenię.

Moim zdaniem Andrzej Radek jest postacią pozytywną i godną naśladowania. Trzeba było niezwykłej zawziętości i pracowitości, aby tak jak on samotnie pokonywać wszystkie trudności. Zasługuje na pełen podziw.