Niestrudzone wezwanie
Hezychazm oznacza również wzywanie imienia Jezusa, powtarzane w nieskończoność :
Panie Jezu Chryste, Synu Boży, zmiłuj się nade mną, grzesznym !
Albo krócej :
Panie Jezu, zmiłuj się nade mną;
albo nawet samo tylko imię :
Jezu, Jezu, Jezu
Takie powtarzanie, odnoszące się do Chrystusa, zalecane jest już w stu rozdziałach o doskonałości
Diadocha, biskupa Photice (5w.), dla oczyszczenia i rozpalenia serca.
Na początku 7 wieku święty Jan Klimak poleca, by mieć Jezusa w nieustannej pamięci i jakby przywiązanego do każdego oddechu, żeby osiągnąć hezychia ciała i duszy, Jest ot istotny warunek pokoju duszy.
Praktyka ta wiązała się z życiem pełnym ascezy i skupienia, poświęconym kontemplacji i odznaczającym się wielką czułością, skoncentrowaną na osobie Jezusa. Właśnie z racji tego doświadczenia mnisi kontemplacyjni byli od 5 wieku nazywani hezychastami.