Św. Katarzyna z Aleksandrii jako patronka na bierzmowanie - życiorys

Św. Katarzyna z Aleksandrii
Katarzyna Aleksandryjska Męczennica to jedna z najpopularniejszych świętych chrześcijaństwa Wschodu i Zachodu. Jest ona patronka najbardziej obciążoną. Patronuje m.in. dziewicom i żonom, modystkom, kołodziejom, garncarzom, garbarzom, młynarzom, piekarzom, prządkom, szwaczkom, krawcowym, żeglarzom, kolejarzom, woźnicom, przewoźnikom, powroźnikom, fryzjerom, zecerom, generalnie wszystkim zawodom, które mają coś wspólnego z kołem lub nożem, ponadto: adwokatom, notariuszom, wzywa się jej w modlitwie o znalezienie topielca. Jest wreszcie patronką nauki, paryskiej Sorbony, wyspy Cypr, konfraterni literackich, literatów, zakonu katarzynek, Nowego Targu, uniwersytetów, bibliotekarzy, drukarzy, uczniów, studentek, nauczycieli, teologów, mówców, filozofów, filozofów chrześcijańskich, grzeszników, uczonych, a także prostego ludu. Jej atrybutami są m.in. filozofowie, z którymi prowadziła dysputę oraz wielkie koło z nożami.
Dokładny rok życia i śmierci nie jest znany. Podaje się, że około V w naszej ery.
Katarzyna odrzuciła wszystkie propozycje kawalerów bowiem kandydatka postawiła bardzo wysokie wymagania: potencjalny małżonek musi być młody oraz dorównywać jej w czterech przymiotach: współczuciu, bogactwie, mądrości i urodzie. Załapał się tylko jeden: Jezus Chrystus. Widząc to matka zaprowadziła swoją córkę do świętego pustelnika. On słysząc wymagania świętej wręczył jej ikonę Teotokos i polecił modlić się do niej. Później stała się rzecz niezwykła. W nocy Katarzynie przyśnij się Jezus Chrystus wraz ze swoja matka i nałożył jej na palec złoty pierścionek zaręczynowy.
Pewnego dnia w Aleksandrii cesarz zorganizował „festiwal” na cześć pogańskich bogów. Było to związane z dużą liczbą ofiar. Gdy Katarzyna zobaczyła jak masa niewinnych ludzi ginie poszła do świątyni i tam wygłosiła monarsze wykład z monoteizmu, prawdziwego Boga i jedynie słusznej wiary.
Z tego powodu, że otwarcie krytykowała prześladowania chrześcijan i postępowania cesarza Maksencjusza żonę którego nawróciła na chrześcijaństwo poniosła w wieku 18 lat śmierć męczeńską. Wyrok śmierci zapadł po dyspucie religijnej, w której Katarzyna okazała się bieglejsza od pięćdziesięciu mędrców niechrześcijańskich, część z nich nawracając. Niezadowolony z takiego obrotu sprawy cesarz skazał Katarzynę na śmierć po torturach; odstąpiono od łamania kołem po zniszczeniu narzędzia tortur przez anioła i wyrok wykonano przez ścięcie.
Wybrałam Katarzynę z Aleksandrii na swoja patronkę, ponieważ była podobna to Jezusa, broniła chrześcijan i za prawdę oddała swoje życie. Została skazana na okrutne tortury, ale nie wyrzekła się swojej wiary i Boga. Chciałabym, aby moja patronka prowadziła mnie przez życie, żebym zawsze była blisko Jezusa Chrystusa i nigdy się go nie wyrzekła. Mam nadzieje, że św. Katarzyna z Aleksandrii pomoże mi iść przez życie z Jezusem Chrystusem.