Nie pamiętasz hasła?Hasło? Kliknij tutaj
Tren to gatunek poezji żałobnej, wywodzący się ze starożytnej Grecji , wyrażający żal z powodu czyjejś śmierci , wychwalający zalety i czyny zmarłego , rozpamiętujący ową postać. Kochanowski stworzył cykl dziewiętnastu utworów lirycznych...
serce boli, A nigdy się nie utoli. Oczu nigdy nie osuszę – I tak wiecznie płakać muszę!” Sceptycznie podchodzi do pocieszania go: „Próżne to ludzkie wywody, Żeby szkodą nie zwać szkody.” Tren XVII
widoczne jest w Trenie XVII . Jego głównym tematem jest jednostka ludzka i jej zmagania z nieuniknionym cierpieniem. Wyeksponowana została tu także ogromna zażyłość z Bogiem, mimo, iż podmiot liryczny
cierpienia i zrodzonych z bólu przemyśleń. Tren XVII dzieli się na 13 strof, z czego każda jest czterowersowa. Zauważamy liczne środki stylistyczne, które świadczą o niedoścignionym talencie poety z
. Długo nie mógł się pogodzić ze stratą córki. Powrót do Boga można dostrzec w trenach XVII , XVIII i XIX, czyli w trenach konsolacyjnych. Stwórca wysłuchał wołań Swego sługi i pozwolił mu ujrzeć dziecko
mówienia i myślenia. Występuję motyw przepaści. Poeta przyznaję się, że gardził ludźmi. Ksiądz Piotr zachęca Konrada do modlitwy. Występuję nawiązanie do J. Kochanowskiego „ Trenu XVIII” Zakonnik mówi