Nie pamiętasz hasła?Hasło? Kliknij tutaj
III część "Dziadów" powstała jako swoisty rachunek sumienia samego autora. Noszą nazwę "Dziadów drezdeńskich", gdyż Adam Mickiewicz napisał je na emigracji, podczas pobytu w Dreźnie. Sam nie mógł brać udziału w nieudanym...
„Testament mój” Juliusz Słowacki napisał w 1840 roku będąc chorym na gruźlicę. Utwór ten ma formę testamentu poetyckiego, czyli utworu stylizowanego na testament. Był to charakterystyczny gatunek dla literatury średniowiecznej, z której autor jak...
Poezja jest tak różnorodna jak jej twórcy – mimo wszystko w mnogości literatury potrafimy wyróżnić epoki, kierunki oraz motywy, które mają wspólne założenia, styl czy też po prostu przesłanie. Jednym z elementów sztuki jest wątek poczucia...
Motyw „exegi monumentum” Horacego stał się toposem, do którego w późniejszych czasach nawiązywało wielu poetów. Non omnis moriar – konfrontacja idealistów z rzeczywistością. Zarówno Wisława Szymborska, Czesław Miłosz i Jan Kochanowski tworzą,...
Konrad w Wielkiej Improwizacji w III części „Dziadów” Adama Mickiewicza zawarł ideę poety jako przywódcy narodu . Według niego poeta jest wyposażony w wyjątkowy dar, jakim jest umiejętność tworzenia
szacunkiem odnosić się do otaczających go ludzi. Tego już zdecydowanie Konradowi brakuje. Reasumując, koncepcja poety jako przywódcy narodu jest moim zdaniem niedopuszczalna. Przykład Konrada
Bohater III cz. „Dziadów” jest przywódcą narodu – to nie ulega nawet najmniejszym wątpliwościom. Świadczy o tym choćby fakt sprzeciwienia się Bogu. Konrad twierdzi, że gdyby sam był Bogiem lub nawet
"Wielkiej Improwizacji" widoczna jest romantyczna koncepcja poety jako przywódcy narodu . Bohater tego dramatu chciał w ten sposób zrealizować swój życiowy cel, którym było poprowadzenie ojczyzny do zwycięstwa
wojownikiem sprawy własnego narodu , a także był poetą romantyczną . Sam tytuł ,,Improwizacja” oznacza pewien dynamiczny akt twórczy, inaczej spontaniczny. Konrad prowadzi dialog z Bogiem. Lecz jest to tylko