1. ‘trakt miejski składający się z jezdni i chodników’; 2. dawniej ‘droga, przejście, aleja’; 3. ‘brama, wrota’ (XVI w.).
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. ulice ‘ulica’, stczes. ulicě także ‘wieś, osada’,ros. úlica ‘ulica; podwórze’, słoweń. úlica ‘ulica; wąska droga polna obrzeżonapłotem lub kamieniami’) < psłow. *ulica ‘wąskie, ciasne przejście, wąskadroga’ pochodzącego od pierwotnego niezachowanego [*ula] lub [*ulъ]opartego na pie. *aulo- ‘rura, podłużne wydrążenie’.
Źródło
Łotrowi pokutę strojącemu, rajska ulica otworzona była.
Sprawa chędoga o męce Pana Chrystusowej, 1544 r.
Uliczki nieba otworzył.
Psałterz floriański, XIV/XV w.
poleca
b/d
uliczka
1. ‘wąska, krótka ulica’; 2. dawniej ‘chodnik w kopalni’; 3. stpol. (XV-XVI w.) ‘drzwi zewnętrzne, brama, wrota; furtka’; 4. ‘por, ujście gruczołu potowego’ (XVI w.); zdrobnienie
poleca
b/d
Podobne teksty: