1. ‘znajdować upodobanie, mieć skłonność do kogoś lub czegoś, czuć sympatię’; 2. stpol. też ~ się ‘być miłym, podobać się’ oraz 3. ‘uchodzić za pożądane, właściwe’; od XV w.; ogsłow. (np. czes. libit ‘raczyć, chcieć’, ros. ljubiť ‘kochać, miłować, lubić’) < psłow. *ľubiti ‘uważać coś za miłe, kogoś za miłego, czuć sympatię do czegoś lub kogoś’ – czasownik odprzymiotnikowy od psłow. * ľubъ
poleca
60%
5 głosów
lubierzny
1. ‘zmysłowy, namiętny’; 2. ‘rozpustny’; od XVI w.; ogsłow.< psłow. *ľubьznъ ‘miły, przyjemny, łaskawy’ – przymiotnik odrzeczownikowy od słabo poświadczonego psłow. *ľubьznь ‘miłość’ (obecne np.w słoweń. ljubêzen ‘miłość’) < psłow. czasownik *ľubiti; w pol. nastąpiło przejście fonetyczne: z > ż na wzór przymiotników takich jak drapieżny; znaczenie ‘namiętny, zmysłowy’ jest wtórne; w stpol. w XV w. słowo występowało w postaciach lubiezny, lubieżni i libiezny ‘miły, przyjemny,...
poleca
67%
3 głosy
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
-
lubić