lubierzny

1. ‘zmysłowy, namiętny’; 2. ‘rozpustny’; od XVI w.; ogsłow.< psłow. *ľubьznъ ‘miły, przyjemny, łaskawy’ – przymiotnik odrzeczownikowy od słabo poświadczonego psłow. *ľubьznь ‘miłość’ (obecne np.w słoweń. ljubêzen ‘miłość’) < psłow. czasownik *ľubiti; w pol. nastąpiło przejście fonetyczne: z > ż na wzór przymiotników takich jak drapieżny; znaczenie ‘namiętny, zmysłowy’ jest wtórne; w stpol. w XV w. słowo występowało w postaciach lubiezny, lubieżni i libiezny ‘miły, przyjemny, rozkoszny’