1. ‘mówić, wołać bardzo głośno’; 2. ‘strofować kogoś, wymyślać mu’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. křičet ‘krzyczeć’, ros. kričať ) < psłow. *kričati ‘wydawać donośny głos, krzyczeć, wrzeszczeć’; podstawą pie. *krei-k- < pie. dźwiękonaśladowczy pierwiastek *ker-.
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
nakrzyczeć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
okrzyczeć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
pokrzyczeć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
krzykać
forma wielokrotna krzykać w czasownikach przedrostkowych skrzyknąć, okrzyknąć
poleca
b/d
krzyknąć
forma jednokrotna
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Krzyczeć