‘miłośnik, entuzjasta, wielbiciel’.
Pochodzenie:
Od II połowy XX w.; zapożyczenie z ang. fan będącego skrótem ang. przymiotnika fanatic ‘fanatyczny’ (< łac. fanaticus); występuje głównie w użyciu potocznym, w języku młodzieżowym; łac. źródło pochodzi od fanum ‘świątynia, sanktuarium’, początkowo oznaczało ‘należący do świątyni’ > ‘należący do bogów’ > ‘entuzjastyczny’ > ‘szalony’ (w językach europejskich upowszechniło się w tym właśnie znaczeniu).
poleca
12%
9 głosów
fanatyk
1. początkowo ‘osoba szalona’; 2. ‘człowiek ślepo oddany jakiejś idei (religijnej lub politycznej; od XIX w.)’; utworzony od łac. fanaticus
poleca
b/d
fanatyzm
poświadczony od XVIII w.; podobne odniesienia jak wyżej
poleca
b/d
profan
1. pierwotnie ‘człowiek przed święceniami, niedopuszczony do tajemnic religijnych’; 2. nowe znaczenie ‘niekatolik, zwłaszcza naruszający przepisy Kościoła katolickiego’; 3. dziś przede wszystkim ‘człowiek niebędący znawcą w danej dziedzinie, laik’; od XIX w.; wywodzi się od łac. profanus
Podobne teksty: