1. ‘nadzwyczajne zjawisko, zdarzenie przypisywane działaniom sił nadprzyrodzonych; przejaw działania tych sił i wywołujące je środki (zwykle w liczbie mnogiej czary); 2. ‘powab, wdzięk, urok’; 3. stpol. (od XV w.) ‘czarowanie, wróżenie; wiara w czary i wróżby’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. čár, zwykle čáry, ros. čáry) < psłow. *čárъ[< *kēro-] ‘czynności i środki magiczne, gusła’ – pokrewne z lit. kåras, liczba mnoga keraĩ ‘czary, gusła’ – źródłem jest pie. *kuer- ‘czynić, robić’; wtórnie w znaczeniu ‘czynności magiczne, czary, gusła’.
poleca
b/d
czarodziej
‘człowiek czyniący czary, czarnoksiężnik’; od XVIII w.; ogsłow.(por. np. ros. čarodéj); wyraz utworzony po złożeniu członu psłow. čarъ i członu odczasownikowego od psłow. *dĕjati (por. DZIAĆ); w stpol. (XV w.) stosowano tylko formę czarodziejnik; dialektalnie także postać czarodzierz
poleca
50%
4 głosy
czarować
1. ‘czynić czary, odprawiać praktyki magiczne’; 2. ‘wzbudzać zachwyt, pociągać, nęcić, wabić’; 3. potocznie ‘wprowadzać w błąd, oszukiwać,zwodzić’; od XIV w.; ogsłow. (por. ros. čarovát’ ‘zachwycać, wzbudzać podziw’; przestarzale ‘czynić czary’, czes. čarovati ‘czynić czary’) < psłow. čarovati’ czynić czary, rzucać uroki’
Podobne teksty:
- 84% Brak miłości
- 85% "WSTYD"
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Czar