‘dziecko, potomek płci żeńskiej’.
Pochodzenie:
Od XV w.; przekształcenie z psłow. *dъkti, *dъktere (zdrobnienie *dъkterьka)pochodzącego z pie. *dhugh(ә)tér; podobne formy w in. językach słow., np. stczes. dci, dceře, dziś dcera, dcerka, sch. kćî, kćëri, ćerka, ros. dočь; pokrewieństwo widoczne też w lit. duktå, dukters, goc. daúhtar, gr. thygátēr oraz stind. duhitâ’-, duhitár.
Pierwotna postać
W Biblii królowej Zofii (1455 r.) wystąpiła forma tcza (= dca); w stpol. od XIV w.cora ‘ts.’
Podobne teksty: