Recenzja - "Córka czarownic"

Dorota Terakowska była jedną z najlepszych dziennikarek i pisarek w Polsce. Jedną z jej pierwszych książek jest "Córka czarownic" opowiadająca o dojrzewaniu i o uwolnieniu się państwa z niewoli.

Z dala od ludzi, w lesie, pod opieką czarownic dorasta dziewczynka. Choć uczy się magicznych ksiąg, czytania w myślach i rozmawiania
z gwiazdami, nie wie nawet, jak ma na imię i jaki jest jej cel w życiu. Przed wiekami jej kraj najechali okrutni najeźdźcy, mordując ludność. Według tajemniczej pieśni, po siedmiuset siedemdziesięciu siedmiu latach niezwykła Istota przyczyni się do odrodzenia starego królestwa.

W książce miłość, nadzieja i poświęcenie przeplatają się z cierpieniem i biedą. Autorka uświadamia nam, że bez miłości nie jesteśmy w stanie współczuć drugiemu człowiekowi, ponieważ nie rozumiemy jej smutku, niedoli i uczuć. "Córka czarownic" jest powieścią o pragnieniu i nadziei na odzyskanie upragnionej wolności.

Ta magiczna opowieść jest książką dla każdego, kto lubi fantastykę. Zawiera dużo prawd także współczesnych, przez co jest ona ponadczasowa. Kim tak naprawdę jest dziewczynka? Czy Pieśń Jedyna okaże się prawdą? To tylko kilka z wielu pytań, które stawia przed czytelnikiem Dorota Terakowska w książce "Córka czarownic", którą bardzo polecam, a także inne książki tej autorki.