1. ‘przygniatać swym ciężarem, być ciężkim’; 2. przenośnie ‘być uciążliwym, przeszkadzać, zawadzać’; od XVI w.; ogsłow. (por. np. ukr. tjažyty‘obciążać’, czes. tižit ‘ciążyć, być ciężarem’) < psłow. *tęžiti ‘ciążyć, obciążać’; dawniej też w formie ciężyć, ciążę ‘uciskać, przyciskać kogoś’ oraz ciężyć/ ciążyć sobie ‘uskarżać się, narzekać’
poleca
b/d
ciąża
‘brzemienność, stan błogosławiony’; od XVIII w.; rzeczownik odczasownikowy,pierwotnie w znaczeniu ‘to, co ciąży, brzemię’, później w stpol. w XIV-XV w. ‘rzecz brana przez wierzyciela w zastaw’ > ‘branie w zastaw, zajęcie sądowe’
poleca
b/d
obciążyć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zaciążyć
czasownik przedrostkowy
Podobne teksty: