Węglowodany /cukrowce, sacharydy/
Zbudowane z węgla, wodoru i tlenu. Właściwości węglowodanów zależą od wielkości i budowy cząsteczek. Węglowodany dzielą się na:
– Monosacharydy:
Dobrze rozpuszczalne w wodzie, o słodkim smaku, wykazują właściwości redukujące. Tworzą formy łańcuchowe oraz pierścieniowe. Wyróżnia się triozy – np. aldehyd glicerynowy /produkt pośredni wielu reakcji biochemicznych/, tetrozy – erytroza, pentozy – np. ryboza i deoksyryboza /składniki nukleotydów/, oraz heksozy – np. glukoza/podstawowe źródło energii/, fruktoza /występuje w owocach/.
– Disacharydy /dwucukry/:
Powstają w wyniku kondensacji dwóch cząsteczek cukrów prostych, które łączą się ze sobą wiązaniem glikozydowym. Mają właściwości zbliżone do właściwości cukrów prostych. Nie wszystkie są cukrami redukującymi. Ulegają hydrolizie do cukrów prostych. Disacharydami są np. sacharoza /występuje w burakach cukrowych i w trzcinie cukrowej/, maltoza /składnik nektaru/, laktoza /występuje w mleku/.
– Polisacharydy /wielocukry/:
Mają budowę prostych lub rozgałęzionych łańcuchów powstałych w wyniku kondensacji bardzo wielu cząsteczek cukrów prostych, łączących się wiązaniami glikozydowymi. Nierozpuszczalne w wodzie, w obecności enzymów ulegają hydrolizie.
Wielocukrami są: skrobia /materiał zapasowy u roślin/, glikogen/materiał zapasowy u zwierząt i grzybów/, celuloza /materiał budulcowy ścian komórkowych u roślin/, chityna /materiał budulcowy pancerzy stawonogów oraz ścian komórkowych grzybów/.