Ionesco Eugène

Francuski dramatopisarz pochodzenia rumuńskiego. Przedstawiciel i czołowy dramaturg teatru absurdu(antyteatru). Ionesco urodził się w Rumunii, ale wkrótce jego rodzina przeniosła się do Paryża. Dla podreperowania wątłego zdrowia lata 1917-19 spędził we francuskim pensjonacie. W 1922 wraz z siostrą zamieszkał z ojcem i jego drugą żoną w Rumunii, ale źle im się układało. Cztery lata później wrócił do matki, która przeniosła się do Rumunii. W latach 1928-35 współpracował z różnymi czasopismami, m.in. z antyfaszystowską „Criticą”. W 1938 wyjechał do Paryża, ale nadal współpracował z rumuńską prasą. W czasie wojny był attaché kulturalnym Królestwa Rumunii przy francuskim, kolaborującym z Niemcami, rządzie Vichy. Po wojnie pracował m.in. jako korektor i borykał się z kłopotami finansowymi. Utwory Ionescosą zaliczane do nurtu teatru absurdu, w którym nieważne są ani intryga,ani fabuła, nie ma logicznej konsekwencji wydarzeń, a postacie są marionetkami, bez tożsamości i zakorzenienia, poruszającymi się w groteskowym świecie. Najważniejsze utwory Ionesco to: Łysa śpiewaczka (1950), Lekcja (1951), Krzesła (1952), Nosorożec (1960), Pieszo w powietrzu (1962), Macbett (1972) i jego jedyna powieść Samotnik (1973).