Camus Albert

Współczesny francuski powieściopisarz, dramaturg, eseista, publicysta, reżyser teatralny, laureat literackiej Nagrody Nobla z 1957. Camus pochodził z bardzo ubogiej rodziny – jego ojciec był robotnikiem rolnym, a matka niepiśmienną sprzątaczką. Młodość spędził w Algierze, walcząc m.in. o uznanie tożsamości algierskich Arabów. Ściśle współpracował z trupą teatralną. W czasie II wojny światowej przebywał we Francji i działał w ruchu oporu. Wtedy zaczął wydawać pismo „Combat”, na łamach którego po wojnie toczyły się debaty o ważnych etycznych kwestiach, np. o karze śmierci. Camus, zaliczany do egzystencjalistów, sam przyznawał, że ceni ten nurt, ale uważał, że prowadzi on do fałszywych konkluzji. Tak jak egzystencjaliści, Camus dostrzegał absurd sytuacji człowieka, ale nie uważał tego za sytuację bez wyjścia – ratunku szukał w humanizmie. Pisarz, który często akcentował przypadkowość ludzkich losów, zginął w wypadku samochodowym. Jego najważniejsze utwory to Mit Syzyfa (1942); Obcy (1942) – o cenie, jaką społeczeństwo każe płacić za inność, Dżuma (1947) – powieść-parabola ukazująca różne postawy wobec zagrożenia, Stan oblężenia (1948), Kaligula (1945), Człowiek zbuntowany (1951), Upadek (1956).