skoczyć

1. ‘oderwać się na chwilę od ziemi, odbijając się nogami’; 2. ‘uderzająco coś, odbić się od tego’; 3. ‘rzucić się na kogoś lub na siebie wzajemnie z zamiarem bicia’; 4. ‘gwałtownie, ostro podnieść się, wzrosnąć, czasem też wznieść się i opaść’; potocznie: 5. ‘szybko pobiec’ oraz 6. ‘udać się śpiesznie po coś, dokądś na krótki czas’; od XV w.; ogsłow. (por. np. czes. skočit) < psłow. *skočiti ‘wykonać skok’ – czasownik odrzeczownikowy odpsłow. *skokъ ‘skok’