1. ‘oderwanie się na chwilę od jakiejś powierzchni poprzez odbicie się nogami’; 2. ‘zeskoczenie z wyższego miejsca na niższe’; 3. ‘gwałtowne przejście od jednej sytuacji do innej, z jednego położenia w inne, przeciwne’; 4. ‘napad rabunkowy’; 5. ‘konkurencja w różnych dziedzinach sportu polegająca na pokonywaniu jakiejś przestrzeni, wysokości poprzez odbicie się, oderwanie się od ziemi’.
Pochodzenie:
Od XVI w.; por. czes. skok, sch. skôk, słoweń. skók, które pochodzą od psłow. *skokъ ‘skok’ utworzonego od pie. *(s)kōk- ‘szybko przesuwać się (w górę)’.
Źródło
Galatea nad koźlę młode skokotliwa.
Mikołaj Rej (1505-1569)
poleca
b/d
skoczyć
1. ‘oderwać się na chwilę od ziemi, odbijając się nogami’; 2. ‘uderzająco coś, odbić się od tego’; 3. ‘rzucić się na kogoś lub na siebie wzajemnie z zamiarem bicia’; 4. ‘gwałtownie, ostro podnieść się, wzrosnąć, czasem też wznieść się i opaść’; potocznie: 5. ‘szybko pobiec’ oraz 6. ‘udać się śpiesznie po coś, dokądś na krótki czas’; od XV w.; ogsłow. (por. np. czes. skočit) < psłow. *skočiti ‘wykonać skok’ – czasownik odrzeczownikowy odpsłow. *skokъ ‘skok’
poleca
b/d
przeskoczyć
czasownik przedrostkowy
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Skok