Samopoznanie - czy warto poznać siebie tylko raz?

?Dzisiaj zdaję już sobie sprawę z tego, że w życiu człowieka nie ma nic bardziej nieprzyjemnego niż podążanie drogą, która prowadzi do samego siebie.? Są to słowa Hermana Hesse, niemieckiego prozaika, który otrzymał nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Autor miał rację mówiąc, że to jest nieprzyjemne, ale niestety konieczne. Uczymy się poznawać samego siebie przez całe życie, dlatego może być to nieprzyjemne. Jednak poprzez taką naukę znamy nasze cechy charakteru, wady, zalety. Wiemy jak wyglądamy, co lubimy, czego nie? ale czy na pewno znamy siebie tak dobrze jak nam się wydaje? Wisława Szymborska kiedyś napisała : ?Tyle wiemy o sobie ile nas sprawdzono? autorka miała na myśli to, że człowiek nie może oceniać siebie dopóki nie znajdzie się w ekstremalnej sytuacji. To doświadczenie uczy nas poznawać siebie. Umysł wyrasta z doświadczeń dostarczonych nam przez zmysły, z których powstaje nasz osobisty świat. Każdy etap życia wymaga od nas umiejętności dostosowania się do zmiany zachodzących w naszym świecie, kiedy to coraz mocniej angażujemy się w aktywny proces jego przyswajania. W ten sposób każdy z nas staje się jednostką, która nieustannie się odnawia i jest częścią wciąż zmieniającego się świata. Najważniejsze w tym wszystkim jest ; odkrycie siebie, rozwój utrzymanie własnego wyjątkowego JA. Żeby tego dokonać musimy mieć pełną świadomość i wrażliwość na niektóre bodźce. Żyjemy w skomplikowanych społecznościach, otaczają nas ludzie, którzy też biorą udział w procesie stawania się innym i dlatego nieustannie musimy się dostosowywać. Kiedy się rodzimy stanowimy wyłączne niezrealizowany potencjał, w każdym z nas jest tysiące możliwości. Jednak nie wiadomo od czego zacząć? W naszym życiu jest kilka etapów, w każdym z nim zachowujemy się, myślimy inaczej. Na każdym etapie istnieje możliwość samorealizacji, ale w umiarkowanych dawkach. Moim zdaniem zależy to od samej woli człowieka, ile chce osiągnąć w danym ?etapie?. Każdy taki etap charakteryzują reakcje, zachowania, które są mniej lub bardziej podobne do wszystkich ludzi i służą temu, by spełniać i poznawać siebie. Kiedy osiągamy zamierzony cel świadomość popycha nas dalej, na wyższy poziom, gdzie możemy zobaczyć ?nowy? świat oraz nowe poglądy. Ludzie są ?zaprogramowani? tak, by dążyć do pełni człowieczeństwa, nasze życie zawsze będzie zarówno aktywnym stanem istnienia, jak i zmieniającym się nieustannie procesem stawania się. Zaczynamy życie jako niemowlę pełne ciekawości, które jest zależne od innych. W dzieciństwie przedzieramy się przez tajemnicze, nieznane środowisko nie rozumiejąc pewnych spraw. W okresie dorastania walczymy o to, by stać sie odbiciem wszystkich innych ludzi, albo stać się odrębną, wyróżniającą się jednostką i w ten sposób kształtować własne przeznaczenie. W okresie dojrzałości musimy dojść do porozumienia z własnym, nieustannie rozwijającym się JA i znaleźć swoje miejsce w świecie. Kiedy czujemy się bezpiecznie staramy rozwijać swoje JA. Człowiek nie jest ostatecznie uformowany i ukształtowany w człowieczeństwie. Rolą środowiska jest umożliwienie mu realizacji albo pomoc w realizacji Jego potencjału, a nie potencjału środowiska. Środowisko obdarza człowieka tylko zdolnościami ; człowiek posiada je w ?nierozwiniętej?? formie. Jego kreatywność, spontaniczność, osobowość, autentyzm, zdolność do troszczenia się o innych, do miłości, tęsknota za prawdą ? wszystko to nabywamy z wiekiem. Najważniejszą umiejętnością jest przeżywanie własnego życia i realizowanie się w każdej chwili w taki sposób, żeby każdy z tym momentów przeżywać i urzeczywistniać w całej pełni. Np. miłość którą poznajemy będąc dziećmi różni się od tej miłości, której doświadczamy jako osoby dojrzałe. Podobnie jest z moralnością, odpowiedzialnością czy wiernością. Każdy etap życia ma własne, niepowtarzalne konsekwencje, wymagania i własny potencjał. Mogą one zostać ?spełnione? kiedy będziemy na to gotowi. Jednak niektórzy ludzie postrzegają życie jako okres między urodzinami, o które się nie prosili, a śmiercią która ich przeraża - chcą go przeżyć tak bezboleśnie jak to tylko jest możliwe. Nie bardzo się troszczą o sposób życia i samorealizacje.
S&N