Przeminęło z wiatrem

?Przeminęło z wiatrem...?

Czytając tę książkę zastanawiałam się czy tytuł odnosi się do zdarzeń w niej opisanych czy może do szybkości w jakiej się ją czyta. Trzy opasłe tomy pochłaniałam jeden po drugim i w efekcie zajęło mi to jedynie pięć dni. Długo przed napisaniem tej recenzji myślałam o bohaterach...zastanawiałam się który przypadł mi do gustu...Nie mogę jednak tego określić każdy miał cos w sobie. Podziwiałam odważną i upartą Scarlett. Denerwowałam się, gdy w rozdziale nie było mowy o jej dzieciach. Miałam do niej żal ze się nimi nie zajmuje. Ashley wzbudzał we mnie wielka irytację. Był jak poeta nie umiejący wyrazić swoich myśli, zaś jego żoną Melania wydawała mi się kochana, lecz bardziej jako babcia niż żona takiego marzyciela i nieporadnego człowieka jakon. Rett Buttler mimo tego że bywał ordynarny i okropny zyskał moja sympatie w chwili swojej niezwykłej przemiany. Żałowałam dzieci Scarlett, a za wyrozumiałość i opanowanie podziwailam Mummy.
W pierwszych rozdziałach autorka powieści Margarett Mitchel ukazuje typowy sielankowy obraz południa: wielkie plantacje bawełny, setki niewolników, dystyngowane damy, dżentelmeni...I w tym pięknym świecie dorasta główna bohaterka Scarlett O?Hara zielonooka piękność o niespotykanej sile charakteru. Tam tez rozgrywa się pierwsza skryta jednak moim zdaniem platoniczna miłość Scarlett do Ashleya. Wojna która nadchodzi sprawia ze Scarlet traci swoja kobiecość, wyzbywa się nauk spokojnej i troskliwej matki i postanawia sama radzić sobie z gorzkim i niełatwym życiem. Udaje jej się odbudować straty powojenne pomaga najbliższym, jednak pod ta maska dobroci kryje się chęć bogactwa i spokoju a także nienawiść do niektórych członków rodziny. W trakcie całej książki Scarlet wychodzi za mąż trzy razy. Raz na złość raz dla pieniędzy a trzeci?? okazuje się ze nawet taka twarda Scarlet potrafi kochać. Kiedy traci córkę, jedyną w życiu przyjaciółkę a na końcu męża jedynego którego kochała zaczyna rozumieć ze źle postępowała. Jednak nic nie pokonuje jej sławnej myśli ?pomyśle o tym jutro? może niezbyt mądrej ale wygodnej zresztą takiej właśnie jak Pani o?Hara.
Uważam ze książka jest wspaniała. Są w niej zarówno opisy wojny i ciężkich czasów jak i dobrej zabawy oraz prawdziwego domu jakim dla Scarlett była ukochana Tara. Jestem pewna ze za jakiś czasu znowu będę chciała ja przeczytać i z jeszcze większym zaciekawieniem otworze pierwszy tom niezapomnianej powieści wszech czasów...