Co się komu ukazuje w "Weselu" Wyspiańskiego.

Pan Młody – Lucjan Rydel zauroczony chłopstwem, ich tężyzną fizyczną i temperamentem. Cieszy się perspektywą prostego życia, które służy jego zdrowiu, ulega chłopomanii, swoistemu przebóstwianiu warstwy chłopskiej, akceptowanej bez zastrzeżeń, chłopi nie powinni zajmować się polityką, nie rozumie istoty ich zwyczajów, dostrzegając w obyczajowości ludowej tylko kolorowy i wesoły folklor. Jednocześnie się ich obawia, "Mego dziada piłą rżnęli. Myśmy wszystko zapomnieli." Tęskni do tradycji szlacheckiej (wyrazem tego jest duch Hetmana Branickiego, który rozmawia z Panem Młodym). Hetman – wielki koronny, bezwzględny zwolennik starego porządku – sarmata. Warchoł, hulaka, sprzedawczyk, Tłumił powstanie chłopów na Ukrainie. Skazany zaocznie na karę śmierci. Pojawia się jako człowiek odpowiedzialny na Polskę.

Dziennikarz - Rudolf Starzewski (redaktor naczelny “Czasu”), chłopi nie powinni zajmować się polityką, nie rozumie istoty ich zwyczajów, dostrzegając w obyczajowości ludowej tylko kolorowy i wesoły folklor. Jednocześnie się ich obawia. Dziennikarz jest przedstawicielem krakowskiego stronnictwa konserwatywnego, Stańczyków. Szukają oni w historii Polski przyczyn jej upadku i uznają, że należy współpracować z zaborcą, robić legalnie tyle, na ile sytuacja pozwala. Z tego powodu Dziennikarzowi objawia się widmo Stańczyka. Królewski błazen krytykuje jego postawę, nie pozostawiającą nadziei na odzyskanie niepodległości, będącą usprawiedliwieniem bierności wobec zaborcy. Można więc uznać, że sam Dziennikarz nie jest pewny swoich poglądów. Stańczyk szydzi: "Mąć tę narodową kadź, serce truj, głowę trać". Chociaż Dziennikarz nie jest zwolennikiem walki o niepodległość i nigdy nie wziąłby w niej czynnego udziału, to jednak nie przeszkadzałby w organizowaniu powstania. Nie jest bowiem przekonany o słuszności współpracy z zaborcą. Dziennikarz traktuje chłopów z pogardą, co daje się zauważyć zwłaszcza w jego rozmowie z Czepcem. Jak pojawia się Stańczyk to widz poczyna oczekiwać rozrachunku ideowego i politycznego ale doznaje jednak zawodu słuchają długiego dialogu.

Poeta - Kazimierz Przerwa-Tetmajer (jeden z najbardziej popularnych poetów Młodej Polski), Poeta, związany z nurtem dekadenckim w literaturze, odczuwa rozterki duchowe, wątpliwości, czemu miałaby służyć jego twórczość. Jego wiersze są oznaką słabości charakteru, a czas i okoliczności wymagają siły. Widmo, które objawia się Poecie, Rycerz,czyni u wymówki, że nie zajmuje się sprawami narodu i że jego wiersze demobilizują Polaków, zamiast porywać do walki. Poeta zwierza się Gospodarzowi z projektu dramatu “groźnego, szumnego, posuwistego”. Poeta określa się jako “żurawiec”, przelotem tylko bywający w kraju - chłopi współczują mu takiego stosunku do życia, instynktownie wyczuwając, że jest w charakterze Poety jakaś skaza utrudniająca mu osiągnięcie szczęścia. Rycerz – Zawisza Czarny słynny rycerz z XV w walczył przy boku Jagiełły pod Grunwaldem. Poeta opiewał go w fantazji dramatycznej pod tytułem Zawisza Czarny, która została wystawiona w Krakowskim teatrze. Jest wzorem nie minionej chwały i mocy nardowej.

Gospodarz - Gospodarz to Włodzimierz Tetmajer (malarz i pisarz), choć inteligent, pozostaje w najściślejszych związkach ze środowiskiem chłopskim. Żyje już wiele lat na wsi, ponieważ wcześniej ożenił się z chłopką. Jego postawa jest niewątpliwie chłopomańska - chłopi urastają do wielkiej potęgi w umyśle Gospodarza: "A bo chłop ma coś i z Piasta". Jednakże i ta postać, mimo że jest najpełniejszym wcieleniem ideału o porozumieniu chłopa i inteligencji, zawodzi nadzieje. Kiedy pojawia się Wernyhora, Gospodarz nie poznaje go. Nie chce rozmawiać z wieszczem o niepodległości, ma tylko nadzieję dobrze go przyjąć i pragnie się z nim napić
"Lepiej gwarzy się przy szklenie, że to z drogi, tyle błoto; lepiej gada się przy wenie". Po odejściu Wernyhory, nakazującego zbierać ludzi do walki, otrzymany od niego złoty róg, mający pomóc w walce przeciw zaborcy, Gospodarz za namową żony oddaje Jaśkowi, młodemu chłopu, a on sam zasypia. Jest zbyt pijany, żeby działać. Po przebudzeniu z trudem przypomina sobie wieczorną rozmowę. Nie jest przygotowany do myślenia o niepodległości, bowiem bardziej interesuje go życie osobiste, niż interes Polski. Wernyhora – zszedł na scenę z obrazów Matejki. Symbol woli i proroctwa przyszłego walczącego o wolność całego narodu. Legendarny kozak wróżbita z XVIII w słynny ze swych przepowiedni o przeszłości Polski i Ukrainy. Przepowiedział powstania i wojny. Symbol trójedności czyli połączenie Polski Ukrainy i Białorusi.

Czepiec – “Cóz tam, panie, w polityce?” młody chłop pragnący się dowiedzieć czegoś o prawach rządzących polityką. Czepiec, w rozmowie z dziennikarzem, przypomina o znaczeniu chłopów podczas powstania kościuszkowskiego, a także o tym, że panowie nie umieją wykorzystać patriotycznych tradycji chłopskich

Żyd Mosiek - uważa, że inteligencja nie interesuje się naprawdę chłopami, lecz własnym wyobrażeniem o nich.