Osąd społeczeństwa polskiego w III części „Dziadów” Adama Mickiewicza

Słowa, najlepiej charakteryzujące naród polski padają z ust Wysockiego podczas przyjęcia w salonie warszawskim, „Nasz naród jak lawa z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa”.
To właśnie na przykładzie ludzi znajdujących się w salonie warszawskim można dokonać podziału narodu polskiego. Bohaterów przyjęcia można podzielić na dwie grupy.
Przedstawiciele arystokracji siedzą przy stolikach i rozmawiają w języku francuskim o sztuce i literaturze, przy czym nie chodzi tu o kulturę polską. Literatura narodowa jest dla arystokracji nudna i niezrozumiała.
W opozycji do owego towarzystwa stolikowego znajdują się reprezentanci młodzieży polskiej, która stojąc pod ścianą rozmawia w ojczystym języku o problemach narodu oraz chęci walki z zaborcą i odzyskaniu niepodległości.
Dla arystokratów senator Nowosilcow jest przykładem osoby, która potrafi w sposób doskonały organizować bale i zabawy. Nie zwracają uwagi na to, że senator dręczy i prześladuje młodzież polską. Tematy kraju są dla arystokracji nudne i całkowicie obojętne. Taka postawa jest denerwująca dla patriotycznej młodzieży. Scenę w salonie warszawskim kończą słowa powiedziane przez Wysockiego i przywołane na początku mojej wypowiedzi.
Na podstawie przedstawionych przeze mnie argumentów można powiedzieć, że zniewolony naród polski porównany do lawy dzieli się na patriotów oraz osoby którym los kraju jest zupełnie obojętny.