Andrew Warhol jako człowiek przedsiębiorczy

Przedsiębiorczym człowiekiem jest ta osoba, która osiąga na rynku sukces. Można powiedzieć, że przedsiębiorczość jest w pewnej mierze wrodzoną dyspozycyjnością psychiczną, jak też nabytą w wyniku nauki umiejętnością. Tak jak w innych dziedzinach życia ludzkiego największe sukcesy odnosi ta jednostka, która jest uzdolniona naturalnie, a jednocześnie posiadła określone umiejętności zdobyte poprzez naukę oraz towarzyszącą nauce praktykę. Tą ostatnią rozumiemy jako zbieranie kolejnych doświadczeń w trakcie działalności rynkowej. Moim przykładem takiej osoby jest Andy Warhola.
Andrew Warhol urodził się 6 sierpnia 1928 r. w Pittsburgu, w Pensylwanii. Jego rodzice, Ondrej (Andrew) Warhola i Julia Justyna Zavacka (nazwisko Varchola zmienili na Warhola po przyjeździe do USA), byli imigrantami z klasy robotniczej. Pochodzili z mniejszości katolików łemkowskich (rusińskich) z wioski Mikov, usytuowanej na północy Słowacji. Ojciec pracował w kopalni węgla w Pensylwanii.
Główną cechą Andrew była ambicja - pokazała ona, że posiadał dobrze opracowany plan życiowy, znał cel swoich dążeń oraz wiedział, do jakich osiągnięć jest zdolny. Zdolności artystyczne, które widoczne były juz od młodzieńczych lat, zadecydowały o wyborze kierunku studiów, jakim było projektowanie użytkowe na Carnegie Mellon University w Pittsburgu. W 1949 r. przeprowadził sie do Nowego Jorku, międzynarodowego centrum artystycznego od czasu zakończenia II wojny światowej, aby tam zacząć karierę jako ilustrator czasopism i twórca reklam. Jednak lata 50. były jeszcze, pod względem artystycznym, dość odmienne od następnych, w których zaliczał się już do pop-artystów. Warhol był dobrym rysownikiem. Do jego popularności przyczyniły się rysunki butów wykonane kolorowym tuszem. Posiadł niezbędną wiedzę o terenie swojego przyszłego działania, a zarazem wiedzę o rynku. Następnie musiał poznać realia materiałowe, finansowe oraz psychospołeczne obejmujące ten wycinek rodzajowy rynku, który ma się stać terenem jej działania.
Drugą niezbędną jego cechą był dynamizm działaniowy. Był osobą aktywną, inicjatywną, poszukującą nowych rozwiązań w sposobach uprawiania czegoś, wykonywania lub posługiwania się czymś. W latach 60. zaczął używać sitodruku do produkcji obrazów ze znanymi amerykańskimi produktami, tj. z zupą Campbell's i Coca-Colą. Szukał sposobu nie tylko na tworzenie sztuki posługującej się produktami kultury masowej, ale chciał przede wszystkim produkować masowo sztukę. Mówił, że chce być jak maszyna. W swoim atelier, The Factory, położonym przy Union Square w Nowym Jorku, zatrudniał i nadzorował artystów, zaangażowanych w produkcję druków, butów, filmów, książek, itp. Nie bał się ryzyka. Umiał podjąć ryzyko i połączyć je z odwagą jego podejmowania. Jego odwaga wzmocniła wolę do sukcesu. Mógł i dużo wiedzieć o dobrze zapowiadającym się interesie, ale gdyby posiadał dostatecznie dużo obaw, nie podjął by tego przedsięwzięcia.
Wyróżniał się zrównoważeniem intelektualnym i emocjonalnym. Cecha ta niejako wyważa bogactwo skojarzeń myślowych, z których wyłaniają się pomysły do działań. Większość rzeczy wytwarzanych przez Andy'ego Warhola obracała sie wokół konceptu szeroko pojętej kultury amerykańskiej. Malował pieniądze, jedzenie, damskie obuwie, ważne osobistości i gwiazdy, wycinki z gazet oraz przedmioty codziennego użytku. Według niego, te właśnie wyobrażenia reprezentowały kulturalne wartości Stanów Zjednoczonych. Dla przykładu, Coca-Cola utożsamiana była z demokratyczną równością.
W porównaniu z sukcesem i skandalem wywołanym przez innowacyjność Warhola w latach 60., dekada lat 70. była pod tym względem spokojniejsza. Warhol prezentował się jako osoba przedsiębiorcza. Według Boba Colacellego, autora biografii Warhola, artysta poświęcał większość czasu na szukaniu nowych i bogatych patronów na zlecenia do malowania portretów, m.in. Micka Jaggera, Brigitte Bardot i Michaela Jacksona.
Założył także w 1969 r., wraz z Gerardem Malangą magazyn Interview i wydał w 1975 r.: The Philosophy of Andy Warhol. W książce przedstawił swoje pomysły dotyczące natury sztuki:

Making money is art, and working is art and good business is the best art.
(Zarabianie jest sztuką i praca jest sztuką, a dobry biznes jest najlepsza sztuką.)

Lata 80. w twórczości Warhola charakteryzują się powrotem do sukcesu finansowego i krytycznego. Częściowo stało się tak z powodu jego powiązań i przyjaźni z pewna grupa młodych i płodnych artystów, którzy wówczas zdominowali rynek zwyżkujący sztuki w Nowym Jorku lat osiemdziesiątych. Należeli do nich: Julian Schnabel, David Salle i tzw. neoekspresjoniści, Francesco Clemente, Enzo Cucchi oraz przedstawiciele transawangardy. Przewodził i współpracował z innymi ludźmi. Jest to ważna cecha dość widocznie rozróżniająca ludzi. Jego działalność wymagała cierpliwości i okazywania życzliwości w nazywaniu i utrzymywaniu kontaktów z innymi osobami działającymi na tym rynku.
Opisując życiorys tego twórcy i zestawiając go z cechami osoby przedsiębiorczej przedstawiłam jednego z najlepszych przedsiębiorców końca wieku XX.