Czy "bycie sobą" jest, według ciebie możliwe? Rozważ to pytanie na podstawie treści "Ferdydurke" oraz własnych przemyśleń.

Według Witolda Gombrowicza człowiek przybiera rożne formy, co oznacza, że każdy ukrywa swoje wewnętrzne \"ja\", więc czy bycie sobą jest możliwe? Czy brniemy przez życie wcielając się ciągle w jakieś role? Czy jesteśmy jak aktorzy, którzy grają w filmie wyreżyserowanym przez własne życie? Spróbuję rozważyć te pytania i znaleźć do nich słuszne argumenty.
Jako pierwszy fakt twierdzący, że \"bycie sobą\" nie jest realne będą słowa znanego, polskiego epika Witolda Gombrowicza, o którym wspomniałam już we wstępie. Twierdzi on, że ktoś narzuca nam gębę i \"nie ma ucieczki przed gębą, jak tylko w inną gębę, a przed człowiekiem schronić się można jedynie w objęciach innego człowieka\". W swojej książce pt.: \"Ferdydurke\" ukazuje nam postacie, które ukrywają się za maskami kogoś, kim nie są lub nie chcą być. Przykładem takiego bohatera jest pan Bladaczka, który z ogromną niechęcią wykonuje powierzony mu zawód nauczyciela. Odgrywa on rolę pedagoga, którym tak naprawdę nie jest, gdyż brak mu odpowiedniego wykształcenia oraz serca do wykonywanej pracy. Powodem owej gęby Bladaczki są finanse potrzebne mu na utrzymanie rodziny. Mając tą posadę skrywa swoją prawdziwą osobowość za maską nudnego belfra.
Moim kontrargumentem będzie przykład z książki pt.: \"Kamienie na szaniec\" Aleksandra Kamińskiego. Bohaterzy tej powieści stawiali czoło hitlerowcom w obronie ojczyzny. Uważam, że Rudy, Alek, Zośka i inni byli w stu procentach sobą. Przezwyciężali oni swój strach, lęk przed czyhającą z każdej strony śmiercią, by dzielnie bronić Polski. Bunt w stosunku do niemieckich żołnierzy i odważne czyny bohaterów dają nam dowód ich \"bycia sobą\" Hitlerowcy próbowali Polakom narzucić formę, chcieli by społeczeństwo w pełni pogodziło się z okupacją niemiecką. A jednak chłopcy nie poddali się. Nie przyjęli narzucanej im gęby, a wręcz z nią walczyli. Do końca swego życia każdy z nich nie przybrał maski kogoś innego kim nie był. Dzięki temu ustosunkowaniu bohaterzy zasłużyli na szacunek oraz podziw.
Jeszcze jednym przykładem, że pomimo twierdzenia Gombrowicza można żyć zgodnie ze swoimi przekonaniami będzie postawa ojca Maksymiliana Kolbe. Był on więźniem obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu i dobrowolnie poszedł na śmierć za innego człowieka. Poświęcił swoje życie, by ocalić nieznajomego współwięźnia. Zginął głodową męczarnią. W tak ekstremalnych warunkach nie przyjął postawy człowieka zastraszonego, wierzył, że ludzie powinni okazywać bliźniemu miłość. Nie przyjął maski osoby pokornej, tchórzliwej, nie odetchnął z ulgą, że tym razem faszyści wyznaczyli na śmierć innego. Sam wydał na siebie wyrok.
Podsumowując, \"bycie sobą\" jest możliwe, choć z drugiej strony jest bardzo trudne, czasem pełne poświęceń i skomplikowanych wyborów. Mało który człowiek w dzisiejszych czasach nie przybiera formy. Moim zdaniem narzucane nam gęby są dla nas wygodne i nawet nieświadomie godzimy się na nie, nie buntujemy się przeciwko nim. Uważam jednak, że każdy może się sprzeciwić wymaganej roli i pokazać swoją prawdziwą twarz. Nikt w pełni nie jest skazany na gębę jaką narzuca mu życie. Myślę, że to my rządzimy własnym losem i to czy jesteśmy sobą zależy tylko od nas samych.