Recenzja z filmu pt."Czwarte piętro"

Niedawno obejrzałam film Antoniego Marcerego pt."Czwarte piętro".Znany reżyser zrealizował swoje dzieło w Hiszpani w 2003roku.Film opart jest na autentycznych faktach.To dzięki uśmiechowi na twarzy człowieka ma siłę stawić czoło ciężkiej chorobie.Humor młodych chłopców jest zazkakujący.
Bohaterem filmu jest grupa kilkunastoletnich chłopców,którzy są chorzy na raka.Cała akcja odgrywa sie w szpitalu na odziale onkologicznym.Wszyscy mają amputowaną jedną nogę,ale starają się żyć normalnie-tak jak zdrowi nastolakowie i nawet radzą sobie z tym nie najgorzej.Nie udaja jednak,że ich życie jest ok,są w stanie zazdrościć innym normalności,są w stanie cieszyć się czyimś zdrowiem,przejmować czyjąś chorobą.Chłopcy przyjmują diety,żartują z pielęgniarek,grają w kosza czy nocą jeżdżą po korytarzach.W tym dorastaniu najważniejsza jest przyjaźń i akceptacja rówieśników.
Wszyscy bohaterowie bardzo dobrze odegrali swoje role.Muzyka była dopasowana do filmu,nie pojawiała się często,ale w sporadycznych momentach.To wszystko tworzyło zgrana całość.
W filmie występują śmieszne i smutne sceny.Każdy z chłopców inaczej reagował na sytuację i inaczej sobie z nią radził.
Film podobał mi się i myslę,że zaciekawi młodych i dorosłych widzów.Uśmiech na twarzy chprych powoduje,że ból i samotność staja się mało widoczne.Gorąco polecam ten pełen wrażeń film.