I. ODRYCIE I PODBÓJ AMERYKI
Przyczyna odkrycia Ameryki: kulistość Ziemi i okrążenie jej, by dopłynąć do Indii.
Wikingowie jako pierwsi na kontynencie amerykańskim. Jan z Kolna wg legendy dotarł do Labradoru, później do ujścia Delaware w 1476. Prawdopodobnie jednak dotarł do wybrzeży Grenlandii. Uważany jest za Polaka lub Skandynawczyka. Podróż odbył na zlecenie Chrystiana I króla duńskiego.
Krzysztof Kolumb, ur. w Genui, w 1477 przybył do Portugalii i Toscanelli poddał mu myśl dotarcia do Indii. Zawarł układ ostatecznie z Izabellą Kastylską, gdzie obiecano mu godność wicekróla w odkrytych krajach. 3 sierpnia 1492 wyruszyła I wyprawa z trzema żaglowcami. Odkrył wyspy Guanahani, Kubę, Haiti. W 1493 powrócił do Hiszpanii. 3 listopada 1493 wyruszył z II wyprawą z 17 statkami i odkrył Dominikę, Gwadelupę, Portorico, Jamajkę. W 1496 spotkał się w Hiszpanii z silną opozycją. W III wyprawie z 6 okrętami w 1498 odkrył Trynidad i dotarł do ujścia Orinoko. Postawiono mu zarzuty finansowe i administracyjne. W czerwcu 1502 wyruszył w IV podróż i dotarł do Hondurasu, w 1504 powrócił i zmarł w więzieniu.
W 1495 Aleksander VI papież, dał Hiszpanii wszystkie ziemie na odkrytym lądzie, ale Anglicy, Francuzi, Holendrzy i tak zaczęli podbijać nowe tereny.
W 1497 Henryk VII wysłał na wprawę Johna Cabota wenecjanina z synem Sebastianem. Odrył Nową Funlandię, widział brzegi Labradoru i Nowej Szkocji. Syn w 1517 odkrył cieśninę i zatokę Hudsona. W służbie Hiszpanii badał brzegi Brazylii i La Platy. Pozostawił mapy z nowymi terenami.
Pedro Alvarez Cabral w 1500 Portugalczyk płynąc do Przylądka Dobrej Nadziei odkrył wybrzeże Brazylii, które przyłączył do Portugalii.
Amerigo Vespucci, ur. We Florencji, w 1502 dotarł do Brazylii z Portugalii i opłynął wsch. Wybrzeże Ameryki Pd. i opisał nowy lad w 1503. Od jego imienia w XVII nadano nazwę nowemu kontynentowi
W 1513 Hiszpan Vasco Nunez de Balboa przepłynął przez międzymorze Panamy i uzyskawszy inf. Od Indian ruszył na zachód i ujrzał Ocean Spokojny i objął w posiadanie te ziemie.
Ferdynand Magellan Portugalczyk, w 1519 z 5 statkami wyruszył na zachód opłynął wschodnie wybrzeża Ameryki Pd. przez cieśninę Magellanśką, wypłynął na O. Spokojny i w 1521 odkrył Filipiny, gdzie zginął w walce z tubylcami. Pod komendą Elcana jeden statek wrócił do Hiszpanii po opłynięciu całego świata. Podróż opisali przyjaciele Magellana: Pigaletta i Bautista.
Fernando Cortez, Hiszpan, wysłany w 1519 z 533 ludźmi na podbój państwa Azteków w meskyku, w kilku bitwach pokonał Tolteków, których podbili wcześniej Aztekowie i zyskał w nich sprzymierzeńców. Założył miasto Vera Cruz i spalił okręty, by nie móc wrócić. W stolicy Tenotichtlan ściągnął podstępnie cesarza Montezumę do siebie i uwięził go. Narvaez przybył z Hiszpanami by zastąpić Korteza, ale bierze go do niewoli. Alarada, który był odpowiedzialny za stolicę zabił 600 możnych i zagarnął ich majątki. Wybuchło powstanie, które próbował stłumić Kortez w 1520. Pod Otumbo pobił armie Azteków, a w 1521 zdobył stolicę i zburzył. Cesarza Guatimozin wziął do niewoli. Podbił Gwatemalę i Honduras. Odkrył Kalifornię. W 1540 powrócił do Hiszpanii.
Franciszek Pizzaro, w 1509 wyruszył do Ameryki. W 1510 walczył w Hispanioli (Kuba i Haiti). W 1529 został namiestnikiem Peru. Wykorzystał walki królów inkaskich: Atahualpy i Huaskara. Uwięził ich i mimo ze Atahualpa złożył ogromny okup został zamordowany. Zdobył stolicę Kusko, załozył Limę i zawładnął całym Peru. W 1538 pobił towarzysza Diego Almagrę kazał go stracić, a sam został zabity przez jego syna w odwecie.
W 1523 florentyńczyk Verazioni dopłynął do Kanady z polecenia króla francuskiego Franciszka I. W 1534 Jakub Cartier Francuz przepłynął rzekę św. Wawrzyńca i objął Kanadę w posiadanie Francji.
Z Ameryki sprowadzano: cukier, bawełnę, koszenilę (owad, z którego wyrabia się farbę błękitno-szarą). Indianie bali się koni, białych ludzi, broni palnej.
II. TRZY PRADY OSADNICZE W AMERYCE PN: HISZPAŃSKI, FRANCUSKI I ANGIELSKI
Hiszpańska: z południa – z Meksyku obejmując Florydę (Hiszpania uważała swoje kolonie za bezużyteczne)
Francuska: z pd-wsch Luizjana, i pn-wsch Kanada
Angielska: ze wschodu – wybrzeże Atlantyku miedzy Kanadą a Floryda
Kolonizacja francuska. Kanada należała do Francji od 1534 do 1763 obejmowała dwie wschodnie prowincje (dziś 11) Ontario ze stolica w Toronto i Quebec ze stolicą w Quebec, założoną przez Champlaina. Położona między krainą Wielkich Jezior i Zatoką Hudsońską. Luizjana w XVII znajdowała się nad zatoką Meksykańską.
Kolonizacja angielska. W Nowej Funlandii osiedlali się rybacy angielscy. W XVII przemysł rybny wplynął na zaludnienie wybrzeży. Protestanci angielscy, by zwiększyć konsumpcję ryb przywrócili posty katolickie. Kolonizacja angielska z francuską rywalizowały ze sobą. Masowa kolonizacja za królowej Elżbiety była spowodowana gorączką złota.
Walter Raleigh otrzymał pas ziemi od królowej w Ameryce Pn. i założył kolonię Wirginię. Przywiózł do Europy kartofle. Został skazany na śmierć za spisek przeciw Jakubowi I. Podjął wyprawę do Gujany i za spalenie miasta hiszpańskiego został ścięty.
John Smith drugi współzałożyciel Wirginię jest ojcem kolonizacji angielskiej w Ameryce. Założył osadę Jamestown. Osiedlali się tam polscy rzemieślnicy. Wyrabiali dla Anglii części okrętowe, dla Indian szklane paciorki i świecidełka.
1609-10 to czas głodu w Ameryce.
W bitwie z Indianami w 1616 Robert, Polak, wziął do niewoli wodza Indian.
W 1624 rządziła w Wirginii Kompania Angielska i rozdawała ziemie za darmo po 50 akrów. Stała się kolonią królewską z gubernatorem w Jamestown. Anglicy Polakom zabronili głosowania do zgromadzenia, którzy urządzili strajk w 1619. Pierwszy strajk w Ameryce, bedący formą walki o demokrację. Polacy wygrali.
Kolonie południowe zaczęły się rozwijać dzięki plantacjom tytoniowym. Tytoń zastepował w Wirginii pieniądze.
Franciszek Drake opłynął jako drugi ziemię dookoła w latach 1577-80. Przyczynił się do zniszczenia Wielkiej Armady.
III. KOLONIE ANGIELSKIE NA WSCHODNIM WYBRZEŻU AMERYKI PN.
Hiszpania i Portugalia chciały upaństwowić handel. Natomiast Anglia, Holandia, Francja, Dania i Szwecja wprowadziły uprzywilejowane kompanie handlowe i kolonizacyjne.
Kolonie północne. W 1620 powstała na pn od dzisiejszego Nowego Jorku Nowa Anglia dzięki purytanom, przemianowana na Massachusets, ze stolica w Bostonie. W Nowej Anglii powstała grupa północnych kolonii amerykańskich: Connecticut (Hartford, 1633), Rhode Island (Providence, 1636), New-Hampshire (Concord, 1639), New Jersey (Trenton), Maine (Augusta, 1820). Na wzór Nowej Anglii nad rzeką Hudson powstała Nowa Holandia, Nowa Szkocja (Halifax), Nowy Brunszwik. Nad rzeką Delaware Nowa Szwecja. Indianie nauczyli kolonistów uprawiać kukurydzę.
Duńczycy osiadli na wyspie św. Tomasza, Francuzi w Kanadzie i zach. Indiach. Kolonizacja angielska jednak była dominująca.
Stany środkowe to: Nowy York, Pensylwania (Filadelfia), Maryland (Arnopolis - Baltimore) i Delaware (Dover).
Inną formą kolonizacji anielskiej była własność prywatna. Okazała się łatwiejsza i zwyciężyła kolonizację Kompanii. Powstały w ten sposób: Barbados na Małych Antylach, Maryland (Arnopolis - Baltimore).
Nowe Niderlandy, kolonia holenderska, powstała tuż po Wirginii przez Holenderską Kompanię Indii Zachodnich ze stolica w Nowym Amsterdamie, ale została zdominowana przez Anglików. W 1664 poddała się Anglii, która ofiarowała go księciu Yorku. Koloniami podobnymi były: Karolina, Bahatmos, Pensylwania, bowiem cześć kolonii holenderskich na mocy kupna dostała się pod panowanie Penna z sekty kwakrów, który w 1681 podpisał przymierze miłości z Indianami z plemienia Delaware.
Kolonie południowe. Na południe od Wirginii leżała Karolina założona w 1562 przez hugenotów. Napadli na nią Hiszpanie mordując kolonistów. Uprawiano tam ryż i bawełnę, ale po napadzie ziemia leżała odłogiem i dopiero w 1633 zaludniali ją Anglicy. W 1728 rozpadła się na pn i pd.
Najdalej na południe leżała Georgia założona w 1732, sąsiadująca z hiszpańska a później francuską Florydą.
IV. WARUNKI ROZWOJU KOLONII ANGIELSKICH W AMERYCE PN
Handel i charakter kolonii. Południowe kolonie rozwinęły plantacje tytoniu, ryżu i indygo (roślina dająca barwnik ciemnobłękitny). – kolonie tytoniowe. Wyspy Indii zachodnich produkowały cukier, melasę (sok z trzciny), rum. – kolonie cukrowe. W koloniach północnych zysk dawał przemysł rybny, drzewny i uprawa roli. – kolonie rolnicze. WSZYSTKIE kolonie handlowały futerkami zwierząt łownych.
Ziemia. W Anglii brakowało ziemi, natomiast w Ameryce można było łatwo pozyskać grunt. Były rozdzielane przez prywatnych właścicieli lub Kompanie. Wolna od feudalizmu. Płacono jedynie tenutę (opłatę dzierżawną). Niechęć do płacenia prowadziło do obniżenia czynszu i stopniowego zaniku. Właściciel nie musiał pracować dla innych. Służbę pozyskiwano za pomocą kontraktów na określony czas. Po skończeniu umowy niewolnicy otrzymywali ziemie. Siłą robocze, więc byli Murzyni. W 1620 przybyli z Holendrami. W XVIII import czarnych wynosił 10-20 tys. rocznie.
Ludzie. Kolonizacja następowała dobrowolnie. Spowodowana była przyczynami politycznymi, religijnymi i socjalnymi w Anglii. Wszyscy pobudzeni byli zdobyciem fortuny, polepszeniem bytu. Istniała na dodatek swoboda religijna. Bardzo szybko wzrastała liczba kolonistów. Przyczynami tego procesu były migracje jak i przyrost naturalny. Kolonizacja postępowała na zachód. Karczowano lasy i prowadzono walki z Indianami. Opisywane przez Jamesa Coopera w „Ostatnim Mohikaninie”, „Poszukiwaczach śladów”, „Zabójcy zwierząt”.
Polska. Jednym z pierwszych misjonarzy – męczenników był polski jezuita Izaak Jogues, kanonizowany przez Piusa XI. W 1659 dużo Polaków osiadło pod Nowym Yorkiem. Pracowali jako farmerzy, robotnicy, kupcy. Doktor Aleksander Karol Kurcjusz założył w Nowym Amsterdamie (Yorku) pierwsza Akademię. W 1622 osiedlił się Olbracht Zaborowski, szlachcic, posiadacz ziemi w New Jersey. Zaborowscy i Sadowscy są jednymi z najstarszych i najbardziej szanowanych rodów. W XVIII Karol Błaszkowicz wykonał mapy wybrzeża Nowej Anglii. Mateusz Stach ułożył słownik i gramatykę języka Eskimosów. Zygmunt Leszczyński był przełożonym domu braci czeskich – Morawian, którzy wyszyli sztandar Legionu Pułaskiego.
Religie i narodowości. Bracia czescy. Purytanie. Kalwini. Luteranie. Independenci. Kwakrzy. Unioniści. Katolicy. Anglikanie. W koloniach środkowych była największa mozaika religijno-kulturowa, bo osiedlali się tam zbiegli kryminaliści, członkowie sekt i było tam najwięcej Murzynów. Narodowościami zamieszkującymi Amerykę byli; Anglicy, Francuzi, Niemcy, Szwedzi, Walijczycy, Szkoci, Irlandczycy, Szwajcarzy. Holendrzy stanowili odrębną grupę. Mieszali tam tez Żydzi i kwakrowie. W XIX przybywali masowo Włosi i Polacy.
Kolonizacja angielska. Klasa wyższa była związana z Anglią, utrwalała obyczaje angielskie i język. Instytucje były brytyjskie i organizacja rządu. Anglicy organizowali się w gminy, które często pokrywały się z parafiami. Kompanie większe miały radę naczelną w Londynie. Królowie angielscy nadawali obywatelstwa osadnikom. Mianowali gubernatorów do kolonii, którzy porozumiewali się ze zgromadzeniem przedstawicieli kolonii, mającym prawo podatkowe i ustawodawcze. Sądy były podobne do angielskich. Bezpieczeństwa strzegli osadnicy, było bardzo mało wojska. Powstało w ten sposób nowe społeczeństwo anglosaskie. Anglia wiązała kolonie przepisami w handlu i przemyśle, by rozwijała się flota handlowa i by zapewnić sobie surowce. Chodziło o budowę tanich i dobrych okrętów, wyszkolenie marynarzy na okrętach rybackich. Kwitł handel wymienny Ameryka-Anglia. Ale kolonie miały także inne rynki zbytu, m.in. z Indiami Zachodnimi skąd sprowadzano melasę i przyczyniło się to do załamania handlu z Anglia. Dlatego wydano ustawę w 1733 w Anglii o zakazie zakupu melasy w Indiach Zachodnich. Rozwijał się przemyt, z którego czerpano najwięcej zysków. Dochodziło do scysji w związku z liberalną polityka rolna. Koloniści sami zajmowali ziemię lub była rozdawana. Istniały przywileje dla poszczególnych warstw, dlatego niektórzy byli usuwani albo przenosili się na zachód.
Uniwersytety. Massachusets 1638, Wirginia 1692, Conecticut 1701, Princeton 1746, Lexington 1749, Nowy York 1754.
V. WOJNY “SUKCESYJNE”
Walka między Hiszpanią, Francją i Anglią o hegemonię.
Początkowo panowała Hiszpania, która rozpoczęła kolonizację. Wprowadzała monopol handlowy, dlatego eksploatowane kolonie tj.: Meksyk, Teksas, Kalifornia, Floryda, Peru, Wielkie Antyle umożliwiały przemyt Anglikom, Francuzom, Holendrom i Duńczykom. Małe Antyle podzieli Anglicy i Francuzi. Francuzi zajęli Luizjanę i Kanadę.
W XVI Anglia pokonała Wielką Armadę hiszpańską, w 1588, co rozpoczęło walki o hegemonię.
W XVII rozgrywał się pojedynek między Anglią i Holandią. (Sukcesja hiszpańska)
W 1701 Ludwik XIV uzyskał dla Kampanii Gwinejskiej przywilej importu Murzynów do Ameryki.
1713 traktat utrechcki zmuszał Francję do zburzenia portu Dunkierki i oddania Anglikom Gibraltaru i Minorki. Anglia otrzymała Nową Funlandię i sąsiednie wyspy, wybrzeże Zatoki Hudsona, Nową Szkocję, o którą toczyła się walki na półwyspie Kanady. Francuska Kanada została okolona posiadłościami angielskimi. Był to pierwszy rozbiór kolonii francuskich. Anglia wypierała kupców francuskich z Ameryki Pd. Traktat z Hiszpanią zmusił Filipa V do zamknięcia kolonii przed wszystkimi narodami oprócz Anglików, którzy uzyskali ten przywilej w 1713. Zobowiązali się płacić królowi hiszpańskiemu pieniądze za każdego Murzyna, za co mogli zakładać faktorie w La Plata i Buenos Aires oraz wysyłania do obrony okrętów wojennych i raz na rok statku na jarmark w Meksyku.
Anglicy zaczęli rywalizować z Portugalią głównym importerem Murzynów do Brazylii, ponieważ w 1786 przywieźli ich 2 miliony.
Kanada mimo uwiezienia miedzy posiadłościami angielskimi zapewniła sobie wyjście na morze. Robert de la Salle i Louis Hennepin badali dorzecza Missisipi. Hennepin był misjonarzem i jako pierwszy opisał wodospad Niagarę. Podróżując przez tereny Huronów i Irokezów zagarnęli dorzecze rzeki i zajęli osady nad rzeką Ohio. W 1730 zajęli środkową Ameryka Pn, by połączyć Kanadę z Luizjaną.
Anglia wypowiedziała wojnę Hiszpanii i Francji 1739-1763, tzw. Wojna o sukcesję austriacka i zakończenie walk wojną siedmioletnią 1756-63. W 1748 zawarto pokój w Akwizgranie. Hispzania z Francją zerwała sojusz. Trzy bitwy rozstrzygnęły wojnę: Rosbach w Europie 1757, Plassey w Indiach 1757 i Quebec 1759.
Król francuski nie pozwalał na wyjazdy do Kanady. Zajmowali się myślistwem i handlem futrami z Indianami. Ludwik Montcalm został wysłany w 1756 do obrony kolonii francuskich. Osiągnął sukcesy nad Anglikiem Abercrobry. Koło Quebeku najechał na niego Wolfe, obydwaj zginęli w 1759.
Hiszpania połączyła się z Francją. Martynika, Hawana, Kuba, Filipiny poddały się Anglikom. Kolonie hiszpańskie przestały istnieć.
W 1763 Anglicy odzyskali Minorkę utraconą w 1756, zagarnęli Indie. Francja dostała tylko wyspy św. Piotra, prawo połowu ryb w Nowej Funlandii. Hiszpania otrzymała część Luizjany w zamian za Florydę.
James Cook w 1768 odkrył Thaiti. W latach 1768-71 odbył podróż dookoła świata I odkrył cieśninę Cooka. W II wyprawie 1772 odkrył Nową Kaledonię, wyspy Fidźi i Nową Georgię. W III wypraiw 1776-79 odkrył wypsy Sandwich i przepłynął cieśninę Borynga.
Anglicy z Kanady i Florydy zrobili kolonie królewskie rządzone przez namiestników. Nie narzucali swojej religii, praw i języka. Kolonie francuskie przestały istnieć.
VI. KONFLIKT MIĘDZY METROPOLIĄ A KOLONIAMI
Od 1750 zakazana była w Ameryce produkcja stali i wyrobów żelaznych. W koloniach nad anglikanizmem zdobywały inne wyznania. Zaostrzano ustawy handlowe. Nie można było sprowadzać cukru z Martyniki i z wysp francuskich i wysyłać ryb. Nastąpił przez to upadek rybołówstwa. Ustawa z 1765 polegała na przymusie stemplowym od dokumentów cywilnych, co było podatkiem pośrednim na rzecz parlamentu angielskiego, w którym amerykanie nota bene nie mieli przedstawicieli. W 1765 do Waszyngtonu zwołano kongres i w „deklaracji praw i krzywd” zaprotestowano przeciw podatkom. Kupcy natomiast mieli zaprzestać handlu z Anglią. Parlament zniósł ustawę stemplową w 1766. Izba gmin jako rzeczoznawcę powołała Beniamina Franklina, wynalazcy piorunochronu, który bronił praw kolonii, co do samorządu wewnętrznego. W 1767 wydano znów zbiór ustaw przeciw Ameryce. Obłożono cłem towar z Ameryki. Wyznaczono pułki i okręty by tropić przeciwników. Zaczęły się walki uliczne. Uchwalono powszechny bojkot wyrobów angielskich podpisano w Wirginii dzięki Jerzemu Washingtonowi. Cofnięto wszystkie ustawy prócz cła na herbatę. Wtedy 50 bostończyków przebranych za Indian w 1773 wyrzuciło cały transport herbaty do morza. W 1774 Anglia uchwaliła akty represyjne i zamknięto port w Bostonie. W Ameryce uchwalono Komitet Bezpieczeństwa. Następny kongres wszechamerykanski odbył się w Filadelfii w 1774. Uchwalono bojkot handlu z Anglia. Pierwsze zbrojne starcie nastąpiło w 1775 pod Lexington i zakończyło się wygrana Amerykanów. Na drugim kongresie w Filadelfii w 1775 obrano wodzem naczelnym armii narodowej Jerzego Washingtona, plantatora wirgińskiego. Swą politykę narzuciła partia republikańska, której przewodzili John Milton, John Locke i Harrington.
VII. DEKLARACJA NIEPODLEGŁOŚCI
III kongres wszechamerykański w Filadelfii w 4 lipca 1776 55 deputowanych podpisało deklarację niepodległości Stanów Zjednoczonych ułożona przez Thomasa Jeffersona, prawnika i polityka, będącego w latach 1801-1809 prezydentem USA, z poprawkami Beniamina Franklina i Johna Adamsa. W Anglii to wydarzenie tłumaczono jako złamanie przez rząd angielski kontraktu prawno-państwowego.
Deklaracja uzasadniała prawo 13 kolonii brytyjskich w Ameryce Północnej do wolności i niezależności od króla Anglii, Jerzego III. Zawierała filozoficzne, moralne i prawne uzasadnienie wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Powołując się na prawo natury, upoważniała lud do obalenia rządów, które nie przestrzegają przyrodzonych człowiekowi praw do życia, wolności oraz szczęścia. Wyliczała krzywdy wyrządzone koloniom przez króla angielskiego i wypowiadała mu posłuszeństwo. Głosiła prawo do ustanawiania wszelkich aktów państwowych, wypowiadania wojny i zawierania pokoju przez dawne kolonie angielskie w Ameryce Północnej. Jej postanowienia stały się pierwowzorem deklaracji praw obywatelskich, zawartych w konstytucjach wielu państw. Dzień 4 VII jest świętem narodowym Stanów Zjednoczonych (Independence Day).
VIII. REWOLUCJA
Wojnę o niepodległość z 2,5 milionowego społeczeństwa poparła tylko 1/3 ludzi. Było 250 000 torysów, czyli przeciwników wojny z Anglia. Ograniczono się, dlatego do policji stanowej i żołnierzy – ochotników. Mimo, że Washington nie był wybitnym strategiem wygrał wojnę, ponieważ Anglia „połowicznie” prowadziła walki, miała nieudolnych oficerów używała najemnych wojsk. Amerykanie mogli się zawsze wycofać, natomiast Anglicy mieli tylko morze. W 1780 groził kompromis, po których dużo terenów zostałoby w rękach angielskich. Dzięki wysiłkom Washingtona do tego nie doszło. Dzięki pomocy Francji Amerykanie wygrali ostatecznie. Jej przyłączenie do walki było spowodowane chęcią osłabienia Anglii. Ponadto Francja z Hiszpanią od początku pomagały amerykanom przez dostawy żywności i pieniędzy. Przybyli wtedy też Polacy: Kościuszko i Pułaski. W 1777 Amerykanie zmusili do poddania armii angielskiej pod Saratogą. Wówczas Francja otwarcie przystąpiła do wojny i armia Jana Rochambeau i Mariana Lafayette`a pokonała Karola Cornwallisa w 1781 pod Yorktown, który zajął Filadelfię.
W 1783 ustalono pokój westfalski. Hiszpania w 1763 od Francji dostała Luizjanę i w 1781-1783 Florydę. Starała się o całe dorzecze Missisipi. Pokój jednak przyznał dorzecze USA i uznał tez niepodległość USA.
Rewolucja doprowadziła do rozdziału państwa od Kościoła. Wniosła ruinę finansową, inflację, niepłacenie podatków przez lud. Przyczyniła się do rozwoju demokracji.
IX. KOLONIZACJA ZACHODU
Gdy dolina Missisipi przyznana została USA ludność zaczęła migrować na zachód. Zaczęto zaludniać nowy teren i następował szybki przyrost ludności. Sprawę kolonizacji rozstrzygnięto w Krajowym Statucie z 1785. Podzielono ziemię na terytoria składające się z 36 sekcji. Każda
16 sekcja była przeznaczona na utrzymanie szkół publicznych. Część należności za ziemię spłacano w certyfikatach federalnych i pożyczkach państwowych. Ziemiami rozporządzał Komitet z przewodniczącym Jeffersonem.
X. KONSTYTUCJA STANÓW
14 maja 1787 w Filadelfii zebrała się konwencja do spraw rewizji artykułów konfederacji złożona z 55 osób m.in. Washington, James Madison, Wilson, gubernatorzy Morris i Randolph, generałowie Cotesworth, Pinchney i John Rutlege, Rufus King, Franklin. Jefferson przebywał wtedy w Paryżu. Federalisci później republikanie, zwolennicy władzy centralnej starli się z decentralistami, późniejszymi demokratami. Pierwsi reprezentanci ludności, drudzy – stanów. Po kilku tygodniach ustalono, ze niższa izba będzie składała się z przedstawicieli ludności, wyższa z reprezentantów stanów. Powstała centralna władza, mogąca nakładać podatki i regulować handel. Powoływano milicję. Władze wykonawczą oddzielono od prawodawczej. Powstał urząd prezydenta na 4 lata, który będzie też dowódcom sił zbrojnych. Władzę prawodawczą objął kongres złożony z Izby Reprezentantów (na 2 lata) i Senatu (na 6 lat). Pierwszym prezydentem Stanów Zjednoczonych został Jerzy Washington powołany przez kongres 4 marca 1789.