Rycerz średniowieczny

Kim właściwie jest rycerz? Czy kiedyś postawiliście sobie to pytanie? Czy potraficie na nie odpowiedzieć? Na pewno musiał odznaczać się nieprzeciętną urodą, którą podkreślał drogim strojem i biżuterią. Już od najmłodszych lat uczył się polować oraz sztuki walki. Musiał być także bardzo silny, co było konieczne do dźwigania ciężkiej zbroi.
Aby zostać rycerzem nie wystarczyło być dobrze urodzonym. Trzeba było jeszcze sobie na to zasłużyć wierną służbą. Dopiero wtedy można było być pasowanym na rycerza. Zwyczaj nakazywał, aby giermek uklęknął przed władcą, który dotykał mieczem jego ramion. Po tej ceremonii stawał się rycerzem. Do obowiązków rycerza należało posiadanie wybranki serca, tak jak Zbyszko miał Danusię czy Tristan Izoldę, dla której musi oszukiwać króla Marka, którego także bardzo kochał. Rycerz okazywał swej damie szacunek i był wobec niej bardzo uprzejmy. Składał śluby i bronił jej honoru jak tylko potrafił. Każdemu kto próbował zniszczyć dobre imię jego ukochanej, rzucał rękawicę, co oznaczało, iż wyzywa go na pojedynek. Rycerz zawsze stawał w obronie słabych i chorowitych. Jego obowiązkiem była także opieka nad wdowami i sierotami. Średniowieczny rycerz odznaczał się przede wszystkim honorem i odwagą. O jego chwale decydowało nie to, ile odniósł zwycięstw, lecz w jakim stylu. Śmierć w walce nie była hańbą, jednak odznaką waleczności. Czego przykładem może być Roland. Rycerz miał także szacunek dla przeciwnika, walczący mięli równe szanse. Plamą na honorze było także atakowanie nieuzbrojonego lub nieprzygotowanego wroga, jak powiedział Maćko z Bogdańca: „Gdybym na ten przykład w bitwie na niego natarł, a nie zawołał, by się obrócił, jużci bym hańbę na się ściągnął”. Rycerz musiał zachowywać hierarchię wartości. Najważniejszy był dla niego Bóg. Jak Roland, który do ostatnich sił walczył w obronie wiary. Dla rycerza wielkie znaczenie miał także król lub jego pan, nie wahał się nawet poświęcić dla niego własne życie. Kolejnym elementem, bardzo dla niego ważnym było dobro ojczyzny, w której obronie dzielnie walczył i stawiał czoła przeciwnościom losu. Są też i tacy, którzy dla osiągnięcia celu potrafią nawet „niszczyć” drugiego, często niewinnego człowieka. Rycerze dla króla i ojczyzny skłonni byli poświęcić wszystko, jednak dziś mało jest patriotów, którzy z własnej woli broniliby swojego kraju do ostatniej kropli krwi. Każda kobieta chciałaby spotkać na swojej drodze rycerza, który kochałby ją ponad wszystko i dla niej poświęciłby się bez reszty. Aczkolwiek wizerunek średniowiecznego rycerza poszedł już chyba w zapomnienie. Co prawda istnieją jeszcze kochający mężczyźni, skorzy do poświęceń. Jednak miłość przysłania pogoń za karierą. W gronie rycerskim obowiązywał szacunek dla każdego, szczególnie dla dam. Teraz kobiety traktowane są na równi z mężczyznami, ale myślę, że nie powinno się zapominać o zasadach szarmanckiego zachowania, ponieważ każda kobieta pragnie być traktowana, jak dama. Stan majątkowy wojowników był bardziej zróżnicowany, w zależności od ilości zdobytych łupów przez wojaków, jednych wysoki, innych niski, jednak najbardziej widocznym znakiem zamożności i znaczenia rodu była jego siedziba.
Myślę, że nie ma już prawdziwych rycerzy, do końca broniących swych ideałów. Wielu z nas ponad to stawia pogoń za pieniędzmi i dążenie do sukcesu. Bardzo mało jest na świecie ludzi szlachetnych i honorowych, każdy zabiega o to, aby jemu żyło się dobrze, nieważni są inni. Rycerz zawsze był i będzie wzorem do naśladowania. Sądzę, że różnice między człowiekiem z XXI wieku, a rycerzem z XV wieku są ogromne, a także postawa człowieka szlachetnego, odważnego i do końca walczącego w słusznej sprawie już obecnie ginie, jednak nie pozwólmy, żeby zanikła na zawsze.