Izajasz

IZAJASZ - NAJWIĘKSZY PROROK MESJAŃSKI.

Prorok Izajasz, którego imię znaczyło „Jahwe, Zbaw!”, pochodził ze znakomitej rodziny jerozolimskiej, ojcem jego był Amos (Amoc). Urodził się około 770 roku przed Chrystusem. W młodości otrzymał wszechstronne wykształcenie, odznaczał się również silną wiarą w Boga i zaletami duchowymi. Bóg powołał go na proroka podczas wizji w świątyni w 739 roku. Izajasz spełniał tę misję przez następne 40 lat. Według podań poniósł śmierć męczeńską za panowania króla Manassesa, na początku VIII w. przed Chrystusem. Izajasz miał żonę i dwóch synów, którym nadał symboliczne, niejako prorocze imiona.

Izajasz miał za zadanie nawoływać do nawrócenia grzesznych narodów, zapowiadał zagładę Izraela i Judy za niewierność Bogu. Brał czynny udział w życiu politycznym swojego kraju, walczył o teokrację, ale przede wszystkim mówił, iż jedynym wybawieniem Izraela jest Bóg, w którym wszyscy mają pokładać nadzieję.

W narodzie izraelskim przede wszystkim piętnował panujące złe obyczaje, m.in. pychę, majętność, zepsucie moralne i niesprawiedliwość. Pragnął, aby w Izraelu czczono jedynego Boga, dlatego też usilnie nawoływał do uznania boskich wyroków za najważniejsze. Odkąd został powołany przez Boga, Izajasz mocno wierzył w świętość i sprawiedliwość boską, sławił Jego imię i wszechmoc.

Jako poeta biblijny używał mnóstwa rodzajów literackich do wyrażenia proroctw, jakie otrzymał. Posługiwał się doniosłym, bogatym językiem, aby ukazać jeszcze bardziej piękno Bożego świata. Księgę Izajasza podzielono na trzy części, zgodnie z ich treścią. Pierwsza zawiera m.in. mowy przeciw Judzie i Jerozolimie, zapowiedzi mesjański, a także utwory o charakterze apokaliptycznym. Ta część powstała z mów prorockich i innych utworów, jakie Izajasz sam wygłosił i napisał, niektóre zostały wzbogacone przez jego uczniów. Zbiory zostały połączone pod koniec niewoli babilońskiej w VI wieku.
Druga część przedstawia wyzwolenie Izraela z niewoli babilońskiej, które ma się odbyć poprzez nawrócenie i żal za grzechy, dzięki Słudze Pańskiemu, stanowiącemu zapowiedź Mesjasza, jako cierpiącego mękę Proroka i Odkupiciela całego świata. Uważa się, iż część tę napisał autor doskonale naśladujący styl Izajasza.
Trzecia część mówi o triumfie, jaki nastąpi po powrocie Judejczyków z niewoli, poprzez opis przyszłej chwały Jerozolimy i Izraela. Nieznany autor tej części napisał ją po niewoli babilońskiej pod koniec VI wieku. Najprawdopodobniej autorami drugiej i trzeciej części Księgi Izajasza byli jego uczniowie.

Izajasz zapowiadał przyjście Mesjasza i odkupienie grzechów. Prorokował, iż narodzi się On z Dziewicy i zginie śmiercią męczeńską, będąc Zbawicielem ludzkości. W NT cytowany jest około 85 razy.

*W 1948 roku w Qumran znaleziono dwa rękopisy hebrajskie Księgi Izajasza, datowane na II/I wiek przed Chrystusem.