Na czym polegał patriotyzm spiskowca w "Konradzie Wallenrodzie" Adama Mickiewicza i w "Kordianie" Juliusza Słowackiego.

Zarówno Konrad Wallenrod jak i Kordian to bohaterzy romantyczni. Cechuje ich tajemniczość, zbuntowanie do otaczającego ich świata oraz tragiczne, nieszczęśliwe losy. Konrad jest spiskującym patriotą. Z miłości do ojczyzny wyrzeka się szczęścia osobistego oraz podejmuje się zdradzieckiego spisku. Wybiera pomiędzy honorem a zwycięskim losem swego kraju. Wybiera walkę o dobro ojczyzny, która nie jest walką prawą, lecz opiera się na kłamstwie. Mimo, iż Konrad walczy o swój kraj, to obrana przez niego droga przyczyniła się do klęski jaką poniósł – utracił miłość i honor.

Kordian również staje przed trudnym wyborem. Jest to sytuacja tragiczna, ponieważ nie ma z niej wyjścia. Kordian tuż przed zabiciem cara przeżywa rozdarcie wewnętrzne. Wie, że zabójstwo to może okazać się zbawienne dla ojczyzny. Poza, tym, jeśli stchórzy utraci honor. Z drugiej jednak strony zdaje sobie sprawę z tego, że jeśli podejmie się tego czynu, to popełni grzech śmiertelny, który nie przyniesie mu zbawienia. Słaba i wrażliwa psychika Kordiana uniemożliwia mu zabójstwo, a sam bohater trafia do więzienia.

Konrad i Kordian byli patriotami, jednak sposób w jaki walczyli dla dobra ojczyzny, nie był zgodny z etosem rycerskim. Droga spisku, jakiej się podjęli, świadczyła jednak o ich ogromnej miłości do ojczyzny. Gdyby nie byli patriotami, nie podjęliby takiej decyzji, nie wyrzekliby się szczęścia osobistego i honoru, jak to było w przypadku Konrada. Wallenrod został bohaterem narodowym, ale poniósł klęskę. Spiskowali dla ojczyzny, czyn godny podziwu, ale czy wymagający tak wielkiego poświęcenia?