Skąd mamy miód?

Miód produkują pszczoły z nektaru lub spadzi. Na wytworzenie 1 kg miodu robotnice (rodzina pszczela składa się z królowej, trutni i robotnic) muszą zebrać nektar z kilku milionów kwiatów oraz poddać ten nektar, już w ulu, szeregowi zabiegów. Źródłem nektaru są nektarniki kwiatów. Składnikiem nektaru są cukry proste: glukoza i fruktoza, oraz dwucukier sacharoza, rozkładany przy użyciu enzymu do cukru prostego. W nektarze są aminokwasy, kwasy organiczne, olejki eteryczne, barwniki, witaminy i mikroelementy. Drugim surowcem, z którego powstaje miód jest spadź – wydzielina mszyc żerujących na liściach drzew (głównie iglastych). Spadź zawiera więcej soli mineralnych niż nektar.
Nektar i spadź, tzw. pożytek, przyniesiony do ula przez robotnice przekazywany jest pszczołom nielotnym do wstępnego zagęszczenia. Przerzucają one kilkakrotnie podany nektar z języczka do wola miodowego. Wzbogacają go przy okazji w enzymy. Zagęszczony nektar składany jest do komórek plastra, gdzie odparowywana jest woda, do zawartości 17%. Takie stężenie zapobiega fermentacji miodu. Znajdująca się w miodzie inhibina hamuje rozwój mikroorganizmów. Dojrzały miód jest zasklepiany wieczkami woskowymi. Zawiera cukry proste (glukozę i fruktozę), białka, enzymy (inhibinę), kwasy organiczne, olejki eteryczne, witaminy i barwniki. W 100 g miodu znajdziemy 5 mg wapnia, 16 mg fosforu, 0.9 mg żelaza, 5 mg magnezu oraz wanad, molibden, nikiel, fluor, bor, kobalt, bar, pallad, wolfram, glin, cynk, cynę i inne mikroelementy. Miód zawiera witaminy: A, B2, C, PP oraz białko typu globulin i albumin. O smaku miodu decydują głównie kwasy organiczne; o zapachu olejki eteryczne, a o kolorze barwniki (flawony, antocjany, karotenoidy, chlorofil). Miody mogą więc mieć kolor od białego przez kremowy, żółty do brązowego a nawet zielonkawego. Miody jasne są delikatniejsze w smaku; ciemne mają raczej ostry smak.