* * *
Miłość – najtrudniejsza z nauk,
jakże trudna, a zarazem piękna.
Nie można się jej nauczyć!
Pytam: dlaczego?
Chociaż wiem, że mi nie odpowiesz.
Lecz czy to z braku wiedzy, czy doświadczenia?
Mówiłeś mi kiedyś: to uczucie piękne i wieczne.
Dzisiaj wiem, że miałeś rację.
Wiem, że nigdy się nie kończy
Bo są wspomnienia.
Chociaż nie zawsze miłe
To i tak piękne, bo prawdziwe.
Ten blask, gdy świeci słońce,
Szum drzew, gdy wieje wiatr,
Zaśnieżone stoki,
To i wiele więcej to piękno,
Którego mnie nauczyłeś.
Wspominam morskie fale,
Na których dryfowaliśmy,
Te górskie wspinaczki,
Te wspólne chwile,
Te urocze chwile.
Trwające dzięki wspomnieniom.