Każda epoka literacka wprowadza nowości na gruncie literatury i innych dziedzin sztuki. Jednak zawsze podpiera się na doświadczeniach epok wcześniejszych, które niejednokrotnie stanowią inspirację dla artystów. Nie można stworzyć owej sztuki z powietrza, bo każde nowe zjawisko przenikające do sztuki można powiązać z czymś, co już było. Udowadniają to poniższe dzieła literatury i sztuki.
Wybitnym twórcą literatury renesansu był Jan Kochanowski, który w swej twórczości odwzorowywał myśli z literatury antycznego poety -Horacego. Poecie temu Kochanowski zawdzięcza wiele pomysłów do tworzenia własnej poezji. Korzystał także z Mitologii jako nieskończonego źródła motywów i postaci literackich, których można użyć w różnych, a przede wszystkim nowych kontekstach.
Podobnie sytuacja wygląda w malarstwie, jak i rzeźbie, czy architekturze. Na wzór antycznych malowideł, budowli powstawały kolejne wspaniałe dzieła malarskie i architektoniczne. Kolejne epoki literackie także mają swe pierwiastki w następnych latach. Pomimo pojawiania się nowych myśli i poglądów, te poprzednie zawsze posiadają rację bytu. Bardzo charakterystyczny w architekturze jest styl romański i gotycki, na ich wzór powstało wiele budowli. W stylu gotyckim powstają zwłaszcza katedry i inne budowle sakralne. Natomiast styl barokowy jest charakterystyczny dla budowli bogato, kunsztownie i kolorowo zdobionych.
Każda etap w naszej cywilizacji pozostawia coś po sobie kolejnym pokoleniom, a następcy zawsze czerpią od swoich poprzedników. Wymienione tutaj przykłady są kroplą w morzu, gdyż nie sposób zaprezentować ogromu inspiracji, jakie czerpią twórcy wszystkich dziedzin sztuki z lat wcześniejszych. Poniekąd historia stanowi skarbnicę motywów dla artystów.