Czy i dlaczego warto na początku XXI wieku czytać poezję Horacego?

Rozwój techniczny i coraz to nowsze wynalazki na początku XXI w. To niemal codzienność. Jak każda rzecz ma to swoje zalety i wady. Wiek ten, jednak bardzo rożni się od tego, w którym żył i tworzył Horacy. Zmienił się styl życia, upodobania , moda itp. Ale czy zmieniły się również wartości? Czy twórczość Horacego nie będzie zawierała w sobie prawd i pouczeń jak żyć? I w końcu, czy nadal jest warta czytania? Na te pytanie możemy odpowiedzieć sobie jedynie wtedy, gdy choć trochę poznamy życie i dzieła tego wybitnego poety.

Horacy żył i tworzył w I w. p.n.e. Był to okres wojny domowej we Włoszech tak wiec nie miał on łatwego życia. Wywodził się z niezbyt zamożnej rodziny, a gdy sam dorobił się sporego majątku szybko go stracił na rzec konfiskaty. Może wtedy właśnie zrozumiał jedną z prawd zawartych w jego poezji, że nic nie warte są pieniądze i bogactwa, które w każdej chwili można stracić. W swoich lirycznych utworach chwalił miłość, ucztę, przyjaźń, spokój, wolność, umiejętność poprzestania na tym co się ma.

W jednej ze swoich Pieśni Horacy namawia do życia dniem dzisiejszym, cieszenia się każdą wolną chwilą. Według poety nie należy myśleć o przyszłości, ponieważ tą znają jedynie bogowie i los każdego z nas jest już gdzieś zapisany.
„Nie pytaj próżno bo nikt się nie dowie,
jaki nam koniec gotują bogowie.”

Natomiast w pieśni „Do Postuma” stoik mówi o przemijaniu. Zaznacza, iż śmierć jest nieunikniona i nie ominie nikogo, ponieważ w oczach boga śmierci, nieubłaganego i bezlitosnego Plutona wszyscy jesteśmy tacy sami i równi, bez względu na pozycje społeczną, stan materialny czy duchowy.

W swoich dziełach Autor łączył dwie jakże sprzeczne mogłoby się wydawać filozofie.

Pierwszą z nich była filozofia epikurejska, czyli „carpe diem”. Sentencja ta wyraża przekonanie poety o konieczności korzystania z życia i jego przyjemności.

Drga zaś-filozofia stoicka polega na zasadzie „złotego środka”. Zgodnie z tą zasadą szczęście osiąga się przez roztropne i umiarkowane korzystanie z darów natury i rozkoszy życia. Satysfakcjonującą, pogodną i spokojną egzystencję gwarantuje zachowanie niezbędnej równowagi pomiędzy pragnieniami a rzeczywistymi potrzebami, docenianiem tego, co człowiekowi ofiarowuje los. W swoich pieśniach namawia on do rozważnego korzystania z dóbr materialnych. Według niego spokojne i pozbawione zmartwień życie, zapewnia człowiekowi właściwe posługiwanie się rozumem, umożliwia ono również ustalenie hierarchii rzeczy najważniejszych i tych mniej istotnych, pozwala ocenić własne potrzeby życiowe i ustrzec się pokus posiadania.

Na samym końcu zatrzymajmy się jeszcze na chwile przy pieśni „Wybudowałem pomnik”. Głównym tematem tego wierszu jest nieśmiertelność poezji i poety. Horacy pokazuje nam, że nie ważne są dobra materialne, które kiedyś przeminą tylko wartości ponadczasowe takie jak jego poezja. Jak pisze„Nie wszystek umrę” i tak tez się dzieje. Pozostawia on po sobie coś co służy nam aż do dziś-swoją twórczość.

Myślę, że każdy sam powinien odpowiedzieć sobie na pytanie-„Czy poezja Horacego warta jest czytania?” Moje zdanie jest oczywiste, a powyższe argumenty mam nadzieje, że pomogą podjąć decyzje jeszcze tym niezdecydowanym.