Co kryje się pod pojęciem zbrodnia. Motyw Zbrodni

Zbrodniarza Co kryje się pod pojęciem zbrodnia ?? Jakie aspekty skłaniają go do wejścia na zła drogę ?? Na te pytania najlepiej zna odpowiedz osoba, która miała do czynienia ze złamaniem praw moralnych i karnych, jednak w dalszej części mojej pracy dołożę wszelkich starań aby przybliżyć nieco tematykę studium zbrodni. Jako przykładami posłużę się dramatami Szekspira, a w szczególności utworem „Makbet” w których to problematyka przestępstw jest bardzo dobrze ukazana.

Zbrodnia to czyn człowieka, który spotyka się ze szczególnym potępieniem ze strony społeczności. Termin ten zawsze odnoszono do zbrodni umyślnego pozbawienia życia (zabójstwo, morderstwo), jak i zbrodni przeciw majestatowi (crimen laese maiestatis).W rozumieniu prawa karnego zbrodnia to czyn zabroniony zagrożony karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3 albo karą surowszą (czyli karą 25 lat pozbawienia wolności lub karą dożywotniego pozbawienia wolności).

,,Makbet” Szekspira jest lustrem odwiecznych zachowań ludzkich, nasiąkniętym intrygami, zdradami i licznymi spiskami. Główny bohater tragedii targany jest wieloma wewnętrznymi sprzecznościami, a jego sumienie zostaje poddane wielu próbom. Początkowo Makbet ukazany jest jako wzór żołnierza. Prezentowane przez niego wartości to męstwo i uczciwość. Na prawej drodze życia tana Glamis, pojawiają się trzy czarownice. W skutek ich przepowiedni mężczyzna uległ diametralnej metamorfozie. Z wartościowego człowieka zmienia się w pełnego bezwzględności oraz chciwości tyrana. Cechy, które ujawniły się pod wpływem metamorfozy Makbeta, tak naprawdę drzemały w jego duszy już w nim wcześniej...Czekały na dobry moment i solidny grunt, by zawładnąć czołowym bohaterem. W przypadku Makbeta sprzyjającymi okolicznościami były niewątpliwie perspektywy zdobycia władzy po przez ,,usunięcie” króla. Nie bez winy była tutaj żona tana- Lady Makbet, niezwykle toksyczna i bezwzględna kobieta, a także współtowarzyszką mordu. Zamordowanie Dunkana, którego Makbet był wasalem oraz krewniakiem otworzyło mu drogę do władzy. Sumienie Makbeta jednak nie pozostało bierne, a wręcz przeciwnie, momentami dochodziło nawet do wizji z udziałem zmarłego władcy. Opętanie, a także lęk przed wyjściem na jaw karygodnej zbrodni, brnie głównego bohatera w otchłań zła. W końcu Makbet zatraca się bezpowrotnie. Rozkazuje zabić swojego przyjaciela, rodzinie syna byłego króla, który był pretendentem do korony, a także wielu niczego sobie winnych osób. Wyrzuty sumienia coraz bardziej zakłócają normalne funkcjonowanie nowo wybranemu władcy, a także jego małżonce, która powoli popada w chorobę psychiczną. Ostatecznie załamanie prowadzi Lady Makbet do samobójstwa Nie czuły już na nic Makbet, nie przejmuje się śmiercią żony. Pod maska twardego i bezwzględnego władzy kryje się „mały człowieczek” , nieludzki egoista, przepełniony żądzą władzy....Zastraszeni poddani wiernie służyli władcy, lecz przy najmniejszej sposobności, chętnie by się go pozbyli. Ostatecznie Makbet sam zostaje zamordowany, w końcu może ,,spokojnie zasnąć”, wolny od swego opętania.

Szekspir w swoim dramacie pokazuje słabość człowieka względem zła, a także jego podatność na działanie czynników zewnętrznych. Makbet służy tutaj za przykład, pokazuje co może się stać z nawet najbardziej porządnym człowiekiem, któremu nie wystarczy siły, ani odwagi, by stawić czoła pokusom i podszeptom Szatana.
Dlaczego popełniamy zbrodnię? Dlaczego dokonując złych wyborów nie potrafimy sobie poradzić z ich konsekwencjami? Najprościej byłoby całą winę za to obarczyć dwójkę biblijnych grzeszników Adama i Ewę. Od czasu zjedzenia rajskiego owocu dzieje ludzkości są pasmem pomyłek, fałszywych kroków, złych decyzji, cierpienia.
Grzech i jego konsekwencje to wynik wolnej woli człowieka.Tak więc zło jest jedynie brakiem dobra, posłuszeństwa. Jest wynikiem niewłaściwego użycia wolnej woli. Ale trzeba pamiętać, że za popełnione winy zawsze jest kara. Za złe i nieprawe postępowanie ludzi, Bóg zesłał potop, a kiedy ludzie zwątpili w jego moc zostali za to ukarani-nie mogli wejść do Ziemi Obiecanej. Za złe postępowanie zawsze jest kara. Jeśli nie za życia to po śmierci. Prorocy zapowiadają, że w Dniu Sądu Ostatecznego nie godni zostaną ukarani wiecznym cierpieniem.
Posłużę się teraz łacińskim zwrotem „cui prodest scelus, is fecit” co zaczy : „ten popełnił zbrodnię, komu przyniosła korzyść”. Te powiedzenie bardzo trafnie interpretuje dlaczego ludzie dopuszczają się popelniania zbrodni. Jednak trzeba ta zwrocic uwage, ze korzyść z popełnienia zbrodni najczęściej jest krótkotrwała i wiaza się z nia wyrzuty sumienia który mogą w pelni ogarnac czlowieka. Najczesciej powodem popelnienia przestepstwo jest pokusa która może dotyczyc wszelakich rzeczy np. dobr materialnych, zaspokojenia swoich potrzeb seksualnych ( zbrodnia w tym przypadku to gwałt ). Ludzie popełniają zbrodnie ponieważ nie widza innej drogi, uczciwej drogi do osiągniecie swoich celów. Pokusie ulegaja osoby slabe psychicznie które nie mogą się przeciwstawic uczuciu checi posiadania które w niktorych przypadkach może wzbudzic osoba trzecia. Zbrodnie można podzielic na zbrodnie wczesniej przemyslane i zbrodnie popelnione pod wplywem impulsu. Zbrodnia przemyslana jest tylko pozorem, tak naprawde osoba która dopusci się takiej zbrodni mogla liczyc się z jej konsekwencjami a jednak ja popelnila. Zbrodnia pod wplywem impulsu może kosztowac czlowieka bardzo duzo a popelniana jest czasami bardzo nieswiadomie np. pod wplywem alkocholu. Obie zbrodnie sprowadzaja się to wurzutow sumienia i do odpowiedzialnosci m.in. może być to odpowiedzialnosc karna. Osmiele się stwierdzeniem ze osoby poplaniajacy zbrodnie narzedziami w rekach szatana . Robia to dla jakis chorych ideologii lub po prostu by uzyskac z tego jakas korzysc. Moim zdaniem sa to ludzie którzy nie wyznaja zadnych moralnych wartosci. Zbrodnia to grzech i za nia predzej czy pozniej zostaniemy rozliczeni przed bramami Nieba.
Konczac moje wypracowanie pczytocze cycat która je trafnie zwienczy : „Dobro i zło muszą istnieć obok siebie, a człowiek musi dokonywać wyboru” (Mahatma Ghandi).