Terroryzm i jego zagrożenia dla środowiska.

Zagadnienie terroryzmu jest jednym z najważniejszych zagadnień współczesnego świata. Terroryzm jest pojęciem politycznym. Słowo terroryzm, szczególnie po zamachach po 11 września, weszło na stałe do codziennego użycia na całym świecie.
Słowo „Terroryzm” pochodzi od słowa „Terror” z języka łacińskiego, co oznacza „strach”. Terroryzm jest agresywnym politycznym działaniem a grupy go stosujące maja swoje struktury, jasno określone cele i podstawy ideologiczne.
Jak zdefiniować terroryzm? Jest to zadanie niezwykle trudne. Historyczny charakter zjawiska terroryzmu, jego ewolucja i skomplikowana struktura. Autor znakomitej pracy poświęconej tej problematyce, Alex Schmidt, zamieścił w niej 109 definicji terroryzmu, jakie sformułowano w nauce tylko od 1936 do 1981r (2). Tworzono je zresztą także w późniejszych latach - sam rząd USA przedstawił ich w ciągu kilku następnych lat około sześciu, i to zupełnie różnych. Nie sformułował też definicji terroryzmu działający kilkadziesiąt lat Komitet Prawny ONZ i nie ma przesłanek świadczących o tym, że w najbliższym czasie je dopracuje. Powodem tej sytuacji są oczywiście zjawiska polityczno - ideologiczne. Stąd różne interpretacje tego zjawiska przez poszczególne państwa lub grupy państw. To, co dla jednych jest terroryzmem, inni uznają np. za usprawiedliwioną metodę walki narodowowyzwoleńczej lub obronę tożsamości i uczuć religijnych.
Przyjmując więc ogólnie, że terroryzm to stosowanie siły lub jej groźby przez jednostki lub grupy osób w celu wywarcia wpływu zarówno na władze i opinie publiczną, jak i grupy osób czy poszczególne osoby, lepiej było by definiować to zjawisko poprzez wyliczanie cech charakterystycznych. Należą do nich:
• ujmowanie przez terrorystów stosowania siły jako wyłącznej metody czy techniki działania;
• uznawanie, że celem bezpośrednim akcji jest przede wszystkim wytworzenie poczucia zagrożenia w społeczeństwie;
• spektakularny, pozbawiony skrupułów sposób działania, co ma wywołać efekt psychologiczny;
• brak kary za popełniony czyn podrywa autorytet władzy i obniża jej bezradność


Bioterroryzm
Jest to rodzaj terroryzmu (dywersji) z użyciem środków
pochodzenia biologicznego. Do grupy tych środków należą przede wszystkim bakterie i wirusy. Choć o bioterroryzmie zrobiło się głośno po atakach we
wrześniu i październiku 2001 roku bioterroryzm znany był od bardzo dawna.
Pierwsze przesłanki dotyczą Aleksandra III Wielkiego, zwanego Macedońskim. W
średniowieczu ciała zmarłych na dżumę (czarną śmierć) przerzucane były przez
fortyfikacje obronne nieprzyjaciół. Największy rozwój broni B miał miejsce w
czasie i po II wojnie światowej - zajmowały się rozwojem tego typu broni
największe mocarstwa: nazistowskie Niemcy, ZSRR, Japonia, Stany Zjednoczone,
Wielka Brytania i inne. Aktualnie Amerykanie wysuwają pewne doniesienia
(powołując się na swój wywiad) o produkcji i rozwijaniu broni biologicznej
przez niektóre z państw.
Broń biologiczna jest bardzo skuteczna, prosta w produkcji, a zarazem
strasznie tania, co pozwala nawet biednym krajom, czy organizacjom
terrorystycznym na prowadzenie badań i jej produkcji. Ma ona szerokie
spektrum zastosowań: począwszy od masowego niszczenia wrogich jednostek,
przez morderstwa konkretnych osób do osiągania celów socjoekonomicznych.
W pierwszym przypadku wykorzystywane są patogeny ludzie, szczególnie te,
których leczenie w warunkach wojny jest trudne. Próby osiągnięcia drugiego
celu są rzadko podejmowane, ale w historii pojawiły się pomyślne (dla
terrorystów i wojsk) próby. W tym celu używane są czynniki chorobotwórcze
wywołujące rzadkie choroby (podobnie jak w pierwszym przypadku). W trzecim
przypadku wykorzystywane są patogeny zwierzęce i roślinne. Ewentualnie w
celu spowodowania paniki w społeczeństwie (co ma ogromy wpływ na
socjoekonomię) zostać mogą wykorzystane mikroorganizmy chorobotwórcze.
Poniżej przedstawiono podstawowe drobnoustroje chorobotwórcze człowieka i
toksyny, które najczęściej używane były jako broń biologiczna lub stanowią
aktualnie zagrożenie.
Rozpoznanie użycia broni biologicznej:
- wiele zmarłych lub chorych z podobnymi objawami (o nieznanej przyczynie)
Symptomy są zależne od patogenu.
- zmarłe bydło
- ciężki przebieg chorób
- słaba odpowiedź lub brak odpowiedzi na rutynowe leczenie
- przypadki chorób niezwykle rzadkich
- choroba o nietypowych cechach lub w szczepionej populacji
- atypowe środki przenoszenia


Wirusy i Bakterie używane do produkcji bomb biologicznych i ich objawy:

Ospa
Ostra choroba wirusowa. Jej głównymi objawami są bóle, wymioty, wysoka temperatura, charakterystyczna wysypka przechodząca w krosty. Często śmiertelna. Wirus ospy obecnie uznany jest za pokonany, ale może on przetrwać w glebie nawet do 100 lat ! dlatego jego zdobycie jest nadal możliwe.

Cholera
Choroba o dużej zakaźności ; biegunka i wymioty prowadzące do szybkiego odwodnienia i wyniszczenia chorego ; zakażenie przez przewód pokarmowy ; przebieg gwałtowny. Wirus cholery jest stosunkowo łatwy do zdobycia, mianowicie wszystkie szczury żyjące na wysokości powyżej 1000 m są nim zakażone, wystarczy pobrać krew ...

Dżuma płucna
Ostra choroba zakaźna. Wywołuje gorączkę, silne dreszcze oraz kaszel. Bez natychmiastowego leczenia dochodzi do kłopotów z oddychaniem, sinicy, aż wreszcie do śmierci.

Zatrucie toksyna otulinowa
Czyli jadem kiełbasianym - powoduje zaburzenia wzroku i połykania, a następnie paraliż całego ciała, który mocze utrzymywac sie miesiacami.

Tularemia
Choroba sialnie zakazna. Jej glówne objawy przypominaja ostre zapalenie pluc. przenoszona na ludzi drogą pokarmową, przez kontakt lub ukąszenie kleszcza. Leczona antybiotykami rzadko bywa smiertelna.

Gorączka krwotoczna
Wsród innych wirusów, które moga byc uzyte do tego typu celów najczesciej wymienia sie tak zwane wirusy goraczek krwotocznych. Wywoluja one ostre choroby charakteryzujace sie wysoka goraczka, krwawieniami z nosa, przewodu pokarmowego, dróg moczowo-plciowych, wybroczynami na skórze i silnymi objawami zatrucia, które doprowadzaja czesto do smierci Do nich to nalezy miedzy innymi wirus Ebola, którym interesowala sie min. sekta Aum Shinrikyo odpowiedzialna za atak terrorystyczny z uzyciem gazu bojowego w tokijskim metrze. Nazwa pochodzi od nazwy rzeki w Zairze. Pierwsze zachorowania odnotowano w 1976 roku w Sudanie i Zairze. Smiertelnosc wynosila nawet do 90% wsród chorych i do 50% wsród personelu medycznego. Wirus przenosi sie przez kontakt bezposredni i droga kropelkowa. Objawy sa róznorodne. Zwykle rozpoczyna sie silnym bólem glowy, goraczka, bólami miesniowymi i oslabieniem. Objawy ze strony ukladu pokarmowego to biegunka i wymioty, towarzyszy im wysypka. Choroba doprowadza do wyniszczenia, uszkodzenia ukladu nerwowego, watroby, sledziony i krwotoków.

Filowirusy

najbardziej znane wirusy z tej rodziny to Ebola i Marburg. Wywoluja ciezkie, najczesciej konczace sie smiercia, goraczki krwotoczne.

Arenawirusy
wywoluja, podobnie jak filowirusy, ciezkie i zle rokujace goraczki krwotoczne.


Broń chemiczna
Broń C, stosowane w konfliktach zbrojnych toksyczne substancje chemiczne, zwane bojowymi środkami trującymi, oraz urządzenia służące do ich przenoszenia i rozprzestrzeniania. Bojowymi środkami trującymi wypełnia się różnego rodzaju bomby lotnicze, pociski artyleryjskie, głowice rakiet itp. określane ogólnie mianem amunicji chemicznej. Ze względu na zmasowane efekty bojowe broń chemiczna jest zaliczana do broni masowego rażenia. Bojowe środki trujące powodują szkodliwe zanieczyszczenie powietrza, wody, gleby, budynków itp. Są cieczami lub ciałami stałymi, rzadziej gazami; słabo rozpuszczają się w wodzie, dobrze w rozpuszczalnikach organicznych, smarach czy olejach; często są pozbawione zapachu, a ich postacie gazowe - niewidoczne gołym okiem. Do organizmu ludzkiego przenikają drogami oddechowymi, poprzez skórę i przewód pokarmowy. W zależności od toksyczności i ilości zastosowanej substancji chemicznej broń chemiczna może powodować lekkie podrażnienia niektórych organów po bardzo poważne zaburzenia pracy organizmu, prowadzące w konsekwencji do śmierci.
Ze względu na sposób oddziaływania bojowych środków trujących na organizm ludzki można je podzielić na:
1) ogólnotrujące (m.in. cyjanowodór, chlorocyjan) - zaburzające podstawowe czynności wszystkich komórek organizmu; dostają się do organizmu poprzez drogi oddechowe, a następnie wraz z krwią są rozprowadzane do jego organów,
2) paralityczno-drgawkowe (np. sarin, soman, V-gazy, tabun - na skutek jego działania następuje porażenie mięśnia sercowego prowadzące do śmierci) - zakłócające przebieg impulsów nerwowych; wywołują drgawki, skurcze mięśni i paraliż,
3) duszące (np. fosgen) - upośledzające funkcje układu oddechowego; powodują obrzęki płuc,
4) parzące (m.in. iperyt, luizyt) - powodujące w miejscu kontaktu środka ze skórą trudno gojące się oparzenia, podobne do termicznych,
5) drażniące - tzw. lakrymatory podrażniające nerwy czuciowe oczu i wywołujące silne łzawienie, np. bromoaceton, oraz sternity, podrażniające zakończenia nerwów w górnych drogach oddechowych, m.in. adamsyt i dwufenylochloroarsyna,
6) psychotoksyczne (np. LSD-25) - działające podobnie jak narkotyki: dezorganizują centralny układ nerwowy.
Istnieją również tzw. fitotoksyczne bojowe środki trujące (m.in. simazyna, kwas 2,4-dichlorofenoksyoctowy), które niszczą uprawy roślinne, powodując ich defoliację i usychanie. Odrębną grupę stanowią zapalające środki chemiczne, przeznaczone do niszczenia obiektów wojskowych i przemysłowych, m.in. termit, fosfor i napalm.
Pod względem taktycznym bojowe środki trujące dzieli się na trwałe, tj. takie, które przez długi czas nie tracą swoich toksycznych właściwości, nietrwałe - aktywne od kilku do kilkudziesięciu minut, oraz dymy trujące (dym bojowy).
Po raz pierwszy broń chemiczna w postaci iperytu została użyta przez Niemców 22 kwietnia 1915 pod Ypres (stąd nazwa) w Belgii. Podczas I wojny światowej stosowały broń chemiczną także inne walczące armie, w wyniku czego ogólne straty wyniosły około 450 tys. zabitych i ponad 500 tys. rannych. W 1925 konwencja genewska wprowadziła zakaz użycia broni chemicznej. Mimo to prowadzono prace nad jej udoskonalaniem i użyto jej jeszcze wielokrotnie, m.in.: podczas działań wojennych w Etiopii (1935), podczas wojny w Wietnamie 1965-1973, w wojnie iracko-irańskiej (1984); została również użyta przez Irak w 1991 przeciwko Kurdom oraz przez członków sekty Najwyższa Prawda podczas zamachu terrorystycznego w tokijskim metrze (1995). Zwyczajowe prawo międzynarodowe zabrania stosowania broni chemicznej w konfliktach zbrojnych. W 1993 127 państw podpisało konwencję o zakazie broni chemicznej (ratyfikowana przez Polskę 1995).

Broń jądrowa
Możliwość uzyskania przez terrorystów broni jądrowej niepokoiła opinię publiczną już od późnych lat sześćdziesiątych, kiedy to poziom międzynarodowego terroryzmu osiągnął apogeum. Rozważano wiele różnych scenariuszy, które tylko uprawdopodobniły te obawy. Sprawdzano, sprzedaż jakich materiałów powinna być kontrolowana, jakie umiejętności muszą posiąść ludzie, chcący zbudować głowicę jądrową, czy wreszcie kto wypożycza z bibliotek książki dotyczące tej problematyki. Z czasem jasne stało się, że budowa bomby nuklearnej nie jest już żadną tajemnicą i jedynie brak dostępu do materiałów rozszczepialnych oraz zaawansowanych technologii może uniemożliwić terrorystom uzyskanie dostępu do najgroźniejszej broni XX wieku. Lata dziewięćdziesiąte przyniosły jednak poważne zagrożenie tej polityce - wraz z upadkiem Związku Radzieckiego nastał kryzys armii a wraz z nim kryzys wojsk jądrowych. Otworzyła się niebywała szansa dla wszelkich grup terrorystycznych - możliwość kradzieży lub kupna gotowej głowicy nuklearnej. Dodatkowo oliwy do ognia dolały doniesienia o zaginionych "walizkach jądrowych" - niewielkich bombach nuklearnych o małej sile wybuchu, które mogły być bez problemu przenoszone przez jedna osobe.



Najkrwawsze zamachy terrorystyczne ostatniego dziesięciolecia:

Rok 2001
10 sierpnia: 252 ludzi zginęło, w wyniku zamachu UNITY na pociag pasażerski w Luandzie, stolicy Angoli. 9 sierpnia: 15 osób zginęło a 90 zostało rannych, kiedy zamachowiec samobójca wysadził się w pizzerii w Jerozolimie.
1 czerwca Palestyńczyk-samobójca zabił siebie i 21 jeden innych osób w nocnym klubie w Tel Awiwie.
Rok 2000
12 pazdziernik: Wybuch na amerykańskim niszczycielu w Jemenie. Zginęło 17 marynarzy.
25 luty: 45 osób poniosło smierć, kiedy eksplodowała bomba w autobusie na promie, który płynał do portu Ozamis na południu Filipin.
Rok 1999
21 pazdziernik: Ponad 110 osób zginęło a około 400 zostało rannych w ataku rakietowym na zatłoczony plac targowy w stolicy Czeczenii Groznem.
13 wrzesień: Bomba zniszczyła osmiopiętrowy budynek w Moskwie. Zginęło 118 osób. Władze obwiniły za atak Czeczenów.
9 wrzesień: Kolejna bomba wybuchła w bloku w Moskwie. Zginęło 94 osób, a rannych zostało 200 osób.
4 wrzesnia: Samochód pułapka wybuchł w Dagestanie graniczacym w Czeczenii. Zginęły 64 osoby, głównie kobiety i dzieci.
19 Marca: Ponad 50 osób zginęło, gdy wybuchła bomba na zatłoczonym targu w Vladikavkaz, w południowej Rosji.
Rok 1998
15 sierpień: Wybuch bomby w Omagh, w Północnej Irlandii. Zginęło 29 osób w największym ataku w trwajacych od 30 lat walkach w tym regionie. Do zamachu przyznała się Real IRA.
7 sierpień - Wybuchy w ambasadach USA w Nairobi, Kenii, i Dar es Salaam, Tanzanii. Zginęło 224 osób, w tym 12 Amerykanów, rannych zostało tysiace.
Rok 1996
30 grudzień: Bomby niszcza pociag w północno wschodnich Indiach zabijajac 300 osób. Policja obwinia separatystów z ugrupowania Bodo.
23 listopad: Porwany Boeing 767 Etiopskich linii lotniczych spada do morza przy Comoros Islands. Zginęło w nim poniosło 125 osób.
28 lipiec: Wybuch bomby w czasie koncertu w Atlanta Olympic Games, zabija 110 osób, rani 110.
24 lipiec: Dwie bomby rozrywaja pociag podmiejski w Colombo na Sri Lance, zaginęło 78 rannych zostało ponad 450.
15 czerwiec: Wybuch samochodu-pułapki w centrum handlowym w Manchesterze w czasie Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej - rannych zostało 200 osób.
25 luty: Zamachowiec-samobójca z Hamasu wysadza autobus niedaleko dworca autobusowego w Jerozolimie. 26 osób zginęło.
9 luty: Bomba wybuchła w londyńskich dokach, zginęły dwie osoby, 100 innych zostało rannych.
31 styczeń: Sri Lanka, 90 zginęło po wybuchu w Central Banku w Colobmbo.
Rok 1995
25 lipiec: Wybuch w paryskim metrze na stacji Saint-Michel. Osiem osób zginęło a 86 zostało rannych. Za atak odpowiedzialni byli algierscy ekstremisci.
19 kwiecień: Bomba umieszczona w samochodzie niszczy budynek federalny w Oklahomie. Zabija 168 osób. Skazani za to zostaja dwaj amerykańscy ekstremisci.