Charakterystyka Jacka Soplicy

Jacek Soplica jest jednym z głównych bohaterów epopeji Adama Mickiewicza pt. "Pan Tadeusz". Jest jak najbardziej postacją kontrowersyjną, gdyż jest dynamiczny. Przeszedł przemianę od "paliwody" do pokornego kapłana. Jego ręce są splamione niewinną krwią, zamordował Stolnika, podczas gdy ten bronił się przed oblegającymi Moskalami. Gdy Jacek zobaczył że najeźdźcy przegrywają, chwycił karabin, hukną wystrzał, a Stolnik padł niczym ci wszyscy Rosjanie których zabił. Podczas przeminionych lat swej młodości, Jacek Soplica był przystojnym młodzieńcem za którym "szalały zaścianki". Pod wpływem zbroni z afektu jego wygląd oraz świadomość zmieniła się całkowicie. Stał się starym, pochylonym człowiekiem z blizną na policzku. Przed przemianą Soplica był bardzo mściwy, "gdy zakręcił wąsa, drżały ściany". Złamał zasady obowiązujące każdego szlachcica, czyli zabił drugiego szlachcica do którego przecież miał zachować szacunek. Kolejną złamaną zasadą jest niehonorowe postępowanie. Jednym z powodów do dumy tamtejszej szlachty było prowadzenie żywotu zgodnie z honorem. Złamał nie tylko zasady szachciców, lecz i również zachowanie szacunku wobec osób bliskich. Obrał sobie za żonę Ewę tylko po to, by ją potem rzucić. Miał również słaby charakter, co tłumaczyło fakt że popadł w pijaństwo. Na tym etapie życia przeważały negatywne cechy, ale można również dopatrzeć w jego postawie pewne zalety. Przede wszystkim kierował się miłością. Tylko jego wielka miłość powstrzymała go przed pewnymi rzeczami "Gdyby tylko nie przestraszył jej dźwięk szczęku broni, uciekłbym z nią". Mimo że miał dużo wad, był dużym autorytetem dla szlachty. Na zgromadzeniach wszyscy liczyli się z jego zdaniem i cieszył się dużym szacunkiem. Jego ewolucja wpłynęła na to że w jego postępowaniu można dostrzec dużo więcej zalet. Przede wszystkim był wielkim patriotą, co potwierdza to że zdobył Krzyż Legii Honorowej. W przeciwieństwie do "starego" Jacka, ten "nowy" troszczył się o dobro innych. Najlepszym przykładem na to jest jego wielkie poświęcenie dla swojego syna, uratował mu życie dwa razy. Pierwszy raz podczas polowania, Tadeusz strzelił do niedźwiedzia i nie trafił, lecz Soplica oddał celny strzał kładąc kres zagrożeniu ze strony niedźwiedzia. Drugi raz podczas strzelaniny z Moskalami, tym razem poniósł najwyższą cenę: własne życie. Zasłonił go przed celnym strzałem, co dowodziło o jego wielkiej odwadze. Stał się również spokojnym i pokornym człowiekiem wiodąc życie kapłana. Soplica był złym człowiekiem przed przemianą. Jednak potrafił się zmienić, dzięki temu został w pełni zrehabilitowany. "Na tym polega wielkość tego bohatera to że potrafi dostrzec swoje błędy i je naprawić". Dla mnie owa postać jest jak najbardziej pozytywną postacią, mimo swoich grzechów umiał się zmienić i stać się czcigodnym kapłanem, któremu wszyscy przebaczyli dawne złe czyny.