Oceń postawę i postępowanie Kordiana

Weź pod uwagę tragiczny los bohatera i słowa doktora: Ty chciałeś zabić widmo, poświęcić się za nic.

Kordian - tytułowy bohater dramatu Juliusza Słowackiego jest chłopcem przedwcześnie dojrzałym; w odróżnieniu od rówieśników swój czas poświęca rozważaniom nad sensem własnej egzystencji; na dodatek jest nieszczęśliwie zakochany w Laurze. Uważa, że ma do spełnienia ważną misję, ale brakuje mu siły. Prosi Boga o pomoc w odnalezieniu celu życia: „Boże! Zdejm z mego serca jaskółczy niepokój, Daj życiu duszę i cel duszy wyprorokuj…”. Dzieje się tak dlatego, ponieważ jego psychika ulega wielu zmianom, dopiero poznaje świat, który często w konfrontacji z jego wyobrażeniem wypada bardzo źle.

Bohater w ostatnim etapie swojej podróży – na górze Mont-Blanc z romantycznego poety przemienia się w patriotę. Po zrozumieniu, że Polska nie może liczyć na pomoc Kościoła i państw zachodnich, że ojczyzna jest zdana tylko na siebie, postanawia poświęcić swoje życie dla jej ratowania.
Powstanie państwa polskiego spowodowało, że młodzi ludzie w tym czasie byli pełni wręcz szaleńczej odwagi i gotowi byli poświęcić się w imię idei, takich jak wolność dla ojczyzny. Taki właśnie był Kordian. Widząc możliwość poprawy sytuacji kraju, mimo że miał wielu przeciwników, postanawia samotnie zabić cara.
Bohater ponosi klęskę, gdyż jest rozdarty moralnie, pozbawiony silnej woli i determinacji, ulega chorej wyobraźni i marzeniom – nie potrafił obiektywnie ocenić sytuacji. Mimo, że prezentuje czystą intencję i ogromne poświęcenie, nie może zwyciężyć, bo jako spiskowiec wchodzi w kolizję z etyką i tradycją narodową, które nakazują czcić króla i postępować honorowo. To jest istotą tragizmu Kordiana.

Przed dokonaniem już samego czynu, w bohaterze odzywają się wewnętrzne głosy, przerażenie i strach uosabiające jego własne niepewności dotyczące zabójstwa. Przecenił on swoje, możliwości; sądził, że sam ma siłę wyzwolić Polskę, a w rzeczywistości nie mógł pokonać własnej wyobraźni. Pada pod komnatą cara skąd zabrano go do szpitala wariatów. W szpitalu doktor przekonuje Kordiana o bezsensie poświecenia się i kieruje do niego słowa: „Ty chciałeś zabić widmo, poświęcić się za nic.” Bohater uświadamia sobie wtedy ze samotna walka nie przyniesie pożądanych efektów.

Kordian jest ambitnym bohaterem lecz postawił sobie zbyt wielki cel, okazał się zbyt słaby, zbyt naiwny, ponieważ jeden człowiek nie zniszczy całego aparatu władzy. Kierowała nim jego poetycka wrażliwość, górowanie emocji nad racjonalnym postępowaniem i skłonność do desperacji. W dzisiejszych czasach Kordiana nazwać by można szaleńcem, ale odwołując się sytuacji jaka panowała, był młodzieńcem, który wierzył w możliwość powodzenia swojego planu i aż do ostatniego momentu, nie poddawając się, walczyć do ostatku sił.