Klasyczna definicja władzy Maxa Webera

Wcześniej władza była pojmowana jako atrybut jednostki, nie cecha stosunku społecznego. Weber jako pierwszy posłużył się jej pojęciem jako podstawową kategorią analityczną rozmaitych systemów społecznych. Definiował ją jako: "szansę realizacji przez jednostki lub grupy ich własnej woli w ramach wspólnego działania, nawet wbrew oporowi innych, którzy w tym działaniu biorą udział". Tak pojmowana władza jest aspektem większości stosunków społecznych i wynika z "konstelacji interesów" (wspólnych pewnej liczbie osób interesów materialnych i duchowych).
Od władzy należy odróżnić panowanie, które opiera się na stosunku nadrzędności i podrzędności oraz na założeniu, że rozkaz zostanie wykonany pod wpływem wiary w prawomocność władzy, która rozkaz wydaje.
Władza ma wiele aspektów:
- behawioralny- władza jest rodzajem zachowania jednostkowego lub zbiorowego, które wpływa na zachowanie innej jednostki lub zbiorowości, lub też je determinuje
- teleologiczny- jest drogą do osiągania szczególnych celów (osobistych lub społecznych), sformułowanych na podstawie wcześniej istniejących interesów
- instrumentalny- władza umożliwia korzystanie ze środków tylko władzy dostępnych np. przemoc, przymus, a także przekonywanie, perswazja
- konfliktowy- władza umożliwia rozstrzyganie konfliktów na korzyść strony uprzywilejowanej w stosunku władczym, w sytuacji rozbieżności interesów
- relacjonalny- władza jest szczególnego rodzaju stosunkiem społecznym
- personalny- nosicielami władzy są głównie jednostki, a nie instytucje czy organizacje społeczne
Władza ma charakter instrumentalny, a więc pomocniczy wobec funkcji władzy (osiągania określonych celów, realizacji interesów jednostkowych i grupowych etc.). Weber wielokrotnie podkreślał jej konfliktowy aspekt, ale wskazywał też , że władza stabilizuje i reguluje stosunki społeczne.. Bywa też celem samym w sobie, ale i wtedy jest źródłem osiągania innych pożądanych korzyści np. pieniędzy, prestiżu.
Jej 3 elementami konstytutywnymi są: jednostka (osoba), konflikt, przemoc i przymus.
Uczestnicy stosunku władzy mogą się zmieniać. Sam stosunek władzy też podlega zmianom, wykazując w ten sposób swoją szczególna dynamikę.