Jan Onufry Zagłoba - charakterystyka

Jan Onufry Zagłoba - gruby szlachcic z bielmem na oku i dziurą po postrzale na czole. Samochwała, kpiarz, wodził rej na pijackich spotkaniach. Jego trafne i dowcipne powiedzonka oraz złośliwości słusznie zyskały mu opinię człowieka niebezpiecznego w słownej szermierce. Zagłoba był żołnierzem ostrożnym, niekiedy nawet tchórzliwym, ale w potrzebie lub w chwili desperacji potrafił działać odważnie. Oddanie dla przyjaciół szło w parze z bezlitosnym kpieniem sobie z ich przywar (szczególnie kpił z Podbipięty, wytykając mu nieprzeciętny wzrost, litewskie pochodzenie i małe poczucie humoru). Był bardzo sprytny (mówił, że wymyśla fortele), dzięki temu wychodzi cało z największych opresji. Początkowo przyjaźnił się z Bohunem, kiedy jednak widział jego okrucieństwo wobec mieszkańców Rozłogów, postanowiła pomóc Helenie.

Fragmenty, które najlepiej charakteryzują Zagłobę:
- Zdobycie chorągwi podczas bitwy pod Machnówką - w rzeczywistości Zagłoba wcale nie kwapił się do walki, a chorągiew kozacka spadła na niego przypadkiem.
- Upicie się na weselu chłopskim - Zagłoba prowadził podjazd. Spotkał chłopski orszak weselny i bez zbytnich ceregieli dał się zaprosić na wesele. Spity do nieprzytomności został napadnięty przez oddział dowodzony przez Bohuna. Tylko dzięki pomocy Wołodyjowskiego udało mu się ujść z życiem.