Stoicyzm i epikureizm jako elementy renesansowego światopoglądu

Epikureizm jest jedną z ważniejszych podstaw renesansowego humanizmu; głosi zasadę czerpania radości z życia, radości duchowej i intelektualnej, unikania cierpień; toteż interesowali się humaniści na rzeczami doczesnymi, zwracali baczną uwagę na świat, wielkie dzieło Boga; obserwowali przyrodę, która pozwalała im żyć wg jej zasad; nie przejmowali się przyszłością, chwytali chwilę (z Horacego), oraz oczywiście pilnowali umiaru w tym wszystkim;

Duże znaczenie również miał później stoicyzm; polega na obojętności wobec wzruszeń, wszelkich odmian losu, nieuleganie namiętnościom; ze stoicyzmu wzięło się pojęcie cnoty, będące w humanizmie postawą harmonijnego rozwoju i życia. To wszystko wypływa oczywiście z fascynacji antykiem i ich założeniami filozoficznymi.